پرسپولیس در بحران/ یحیی، درویش یا بازیکنان؛ کدام‌یک مقصرند؟

چاپ خبر

احتمالا منفعت گیری از واژه بحران چندان منطقی نباشد اما برای تیمی که طی شش بازی رنگ برد را ندیده و از جمع مدعیان فاصله دارد و یقیناً از آسیا حذف شده، شما چه توصیفی دارید؟

تیمی که همین چند ماه قبل توانسته می بود سه‌گانه ایران را فتح کند، الان به جایی رسیده که با ناکامی طی شش بازی تازه خود، از بعد تیم دوم و حذف‌شده الدحیل هم در استادیوم آزادی برنمی‌آید اما واقعا چه عواملی در ناکامی این فصل سرخها تاثیرگذار بوده است؟

سرمربی پرسپولیس هفته‌های پایانی فصل قبل را با ناکامی روبه رو سپاهان و از دست رفتن قهرمانی جستوجو می‌کرد. او اما در بازگشتی بزرگ و همانطور که خودش اعتراف کرد، بیشتر از هر زمان فرد دیگر زمان صرف آماده‌سازی تیمش برای یک برگشت بزرگ کرد و نتیجه آن را هم با قهرمانی در سه جام به چشم دید.

فصل تازه اما اختلاف بزرگ و یقیناً شکافی غیرقابل‌حل بین مدیریت و اعضای فنی شکل گرفت؛ نوشته از پرداختی‌ها و اردوی آماده‌سازی و نقل و انتقالات ناکام استارت خورد و در نهایت با نامه آخر همکاری گل‌محمدی پیش رفت.

درست در روزهایی که همه باور داشتند گل‌محمدی علی‌رغم همه زاویه‌ای که با مدیریت اشکار کرده، تیمش را در این شرایط تنها نخواهد گذاشت، نتایج ضعیف سرخها هم استارت خورد. شش بازی بدون برد!

این آمار برای یحیی گل‌محمدی هم در دوران سرمربیگری‌اش احتمالا قفل باشد. فارغ از مسائل مربوط به صدمه دیدن و… اما مطمئنا گل‌محمدی هم به‌خوبی آگاه است که تیمش به تمرکز نیاز دارد. جای هیچ تشبیهی نیست اما در همین لیگ و با بازیکنانی گمنام‌تر هم ضمن اراعه نمایش فوتبالی برتر، جایگاه جدولی مناسبی نیز در اختیار گرفته‌اند.

گل‌محمدی نشان داده که در زیاد تر اوقات با تصمیمات احساسی خود، شرایط را سخت می‌کند. عاملی که قطعا در نتایج چند زمان تازه این تیم بی‌تاثییر نبوده است. درست است که آنها یاسین سلمانی را به همراه مرتضی پورعلی‌گنجی و وحید امیری در اختیار ندارد اما از خاطر نبریم که برابر تیمهایی نتیجه نگرفتند که مسلما از در اختیار داشتن تک ستاره‌های پرسپولیس نیز محروم بودند.

توقف در آزادی روبه رو نفت آبادان، از دست دادن امتیاز روبه رو استقلال تاجیکستان که اگر بیرانوند در شب درخشان خود نبوده است قطعا اوضاع بدتر هم قابل پیش بینی می بود، در کنار توقف روبه رو ملوان، النصر ۱۰ نفره و ناکامی روبه رو الدحیل با وجود نیمکت‌نشینان قطعا بخشی از آن به شرایط رفتاری و تاکتیکی یحیی گل‌محمدی مربوط است.

سرمربی پرسپولیس قطعا با تمرکز پایین‌تری طی هفته‌های تازه کار را در جمع سرخپوشان جستوجو می‌کند. دو معاوضه پایانی پرسپولیس روبه رو الدحیل احتمالا نمود این نوشته باشد. در دقیقه ۸۶ و در شرایطی که قابل‌پیش‌بینی است در بدترین حالت، داور ۶ دقیقه زمان اضافه اظهار کند و سرخ‌ها برای کامبک رویایی ۱۰ دقیقه حداقل زمان دارند (با دقت به اظهار ۱۳ دقیقه‌ تلف شده، این تیم ۱۷ دقیقه زمان داشت) یحیی تصمیم به وجود دو بازیکن جوان و کم‌سابقه می‌گیرد که یکی از آنها حتی دقایقی در لیگ نیز برای این تیم به میدان نرفته می بود. فارغ از ضعف کیفی نبیل باهویی، قطعا معاوضه این مهاجم از نظر بار فنی می‌توانست تاثییر بیشتری روی روال بازی در دقایق پایانی داشته باشد. حتی اگر صدمه دیدن علی نعمتی در سمت چپ را نیز عاملی برای وجود جوان بی‌توانایی‌ای همانند مهدی احمدی بدانیم، قطعا تصمیمات بهتری با دقت به وجود سینا اسدبیگی، وحدت حنانوف و فرشاد فرجی نیز می‌شد گرفته بشود و با تحول نفرات در خط دفاعی، از دقایق باقیمانده به شکل بهتری منفعت برد.

با این حال احتمالا سخن زدن بدون این که از شرایط تیم در دقایق پایانی خصوصا خبر داشته باشیم آسان باشد اما اصل نوشته اینجاست که در روال جاری پرسپولیس نیز قطعا می‌توان سهم بزرگی به یحیی گل‌محمدی نیز داد. مربی‌ای که اگر صادقانه بخواهیم بگوییم سلیقه جذب بازیکن او نیز بعضی اوقات چالش برانگیز بوده و یقیناً که حق در نهایت با کادرفنی در او گفت و گو جذب بازیکن است.

ترکیب ۱۱ نفره پرسپولیس حداقل برای از پیش رو برداشتن حریفانی همانند نفت آبادان و ملوان، استقلال تاجیکستان و حتی تیم الدحیل در استادیوم آزادی که زیاد تر ستاره‌هایش را نیمکت‌نشین کرده می بود، نباید به این شکل با اما و اگر و سختی همراه بشود و در نهایت نیز با ناکامی توام بشود.

پرسپولیس مرتضی پورعلی‌گنجی را در اختیار ندارد اما هم کنعانی‌زادگان و هم گولسیانی مسلما کم از این دفاع کننده مصدوم ندارند. یاسین سلمانی حتی در لیست خرید یحیی گل‌محمدی هم قرار نداشت و اکنون نیز در پست این بازیکن ستاره‌هایی نامدارتر حاضر می باشند که کاملا مورداعتماد و تایید کادرفنی قرار دارند. علیرضا بیرانوند، دانیال اسماعیلی‌فر، گئورگی گولسیانی، محمدحسین کنعانی‌زادگان، علی نعمتی، میلاد سرلک، مسعود ریگی، مهدی ترابی، سعید صادقی، شهاب زاهدی، سروش رفیعی. ترکیبی ۱۱ نفره که قطعا هر کدام از آنها مدعی دریافتی بالاتر از آنچه برای پرسپولیس راضی به آن شده‌اند، می باشند. با این حال آیا این تیم و در بُعد فنی و فردی، این بازیکنان توانستند نمایشی انچه که باید تیم را از بحران شش هفته‌ای دچار شده، از خود به جا بگذارند؟ هواداران پرسپولیس به جز چند پست و بازیکن، قطعا به دیگر بازیکنان لیگ غبطه می‌خورند و این ماموریت بازیکنان پرسپولیس است که با فهمیدن وجود در تیم قهرمان، به جستوجو نمایش برترین توانایی خود باشند. کارکرد پراشتباه و غیرقابل دفاع برخی از آنها اما جای او گفت و گو بسیاری دارد.

از “درویش پرز” تا شعار “حیا کن رها کن” برای مدیرعامل پرسپولیس کمتر از یکسال زمان برده است. فصل قبل او موفق شد با جذب ستاره‌هایی همانند مرتضی پورعلی‌گنجی، دانیال اسماعیلی‌فر، سروش رفیعی، سعید صادقی، گئورگی گولسیانی، یورگن لوکادیا، سینا اسدبیگی، عیسی آل‌کثیر و شیخ دیاباته در ابرها سیر کند و در نهایت نیز پیروزی بزرگ تیمش را در آخر فصل ناظر می بود.

اما دو نوشته مهم در او گفت و گو درآمدزایی و سقف قرارداد علتشد تا آنها در این فصل با کمترین توان در او گفت و گو نقل و انتقالات ظاهر شوند. پروسه جذب مهاجم خارجی به بدترین شکل پیش رفت و در نهایت نیز با عمل خودسرانه درویش برای جذب نبیل باهویی که به هیچ گفتن نتوانسته در نقش مهاجم تاثیرگذار ظاهر بشود، اتفاق معکوسی را برای مدیرعامل سرخ‌ها رقم خورد.

درویش که سپس از قهرمانی تیمش، به واسطه سختی مالی ناشی از تعهدات باشگاه، با جمله “کاش قهرمان نمی‌شدیم” به استقبال آن رفته می بود، بیشتر از قبل موردهجمه قرار گرفت. اختلاف با کادرفنی و بازیکنان و عدم تامین منبع های مالی ملزوم و نگاه اختصاصی به سپرده این باشگاه از بابت بورس، در نهایت پرسپولیس را با شرایط متغیری در این فصل به جنگ رقیب ها فرستاده است. شرایط تا جایی بد پیش رفت که حتی با اعتصاب بازیکنان و کناره‌گیری یحیی گل‌محمدی از این تیم روبه رو شد. درویش ضمن این که نتوانسته نقل و انتقالات را مطابق خواسته کادرفنی پیش ببرد، در آماده‌سازی تیم در پیش فصل (اردوی ترکیه) نیز همانند سال قبل ناکام می بود. عدم پرداخت مطالبات بازیکنان و مشکلات تغذیه سپس از تمرین، پرواز به عربستان، پاداش پیروزی‌ها، جریمه ۱۰ درصدی بدموقع و… از دیگر نقاط سیاه مدیریت درویش در پرسپولیس محسوب می‌بشود.

جایی که سپاهان با دعوا به بازار نقل و انتقالات و جذب ستاره‌هایی که جذب زیاد تر آنها حسرت سرخها و یحیی گل‌محمدی محسوب می‌شدند، درست است که با کسر ۴ امتیاز روبه رو شد اما این تیم الان با یک امتیاز زیاد تر نسبت به پرسپولیس دو رتبه بالاتر از شاگردان یحیی گل‌محمدی قرار دارد و مهمتر از آن نیز صعود آنها به مرحله بعدی لیگ قهرمانان آسیاست!

اما احتمالا اگر درویش جمله “بازیکن آزاد در بازار نیست تا نسبت به جذب وی عمل کنیم” را از روش نقل و انتقالاتی خود دور کند، تیم امروز با شرایط بهتری از نظر اسکواد در رقابت قرار داشت. در دنیای فوتبال قطعا تیم‌های مدعی نه فقط به جستوجو بازیکن خواهند می بود و نه تنها نگاه آنها به آکادمی و بازیکنان جوان و ارزان قیمت تنها برای پر کردن لیست است. کافی است دو ناکامی تازه پرسپولیس در رقابت با سپاهان را در همین مقوله برای بیاوریم: رقابت با سانتاکلارا برای جذب و پرداخت رضایتنامه شهریار مغانلو و یقیناً همین نوشته برای رضا شکاری.

در این سمت اما در فقر مهاجم، سپس از تایید کادرفنی برای اجازه خروج قرضی مهدی عبدی، باشگاه بدون این که دریافتی بابت این مهاجم داشته باشد، آن را در اختیار یکی از رقیبان قرار می‌دهد. قطعا این روش مدیریتی درستی نیست. نه در او گفت و گو نقل و انتقالات و نه در او گفت و گو تامین مالی تیمی همانند پرسپولیس.