۵ جت جنگنده و پیشرفته برتر جهان

پیشرفته ترین جت های جنگنده دنیا در نبرد هوایی کدامند، جایی که شدت و ارتفاع همه چیز نیست بلکه توانایی دعوا دقیق به یک مقصد هوایی یا زمینی و برگشت ایمن به خانه تعیین کننده می باشند؟ آیا پیشرفته بودن یک جت جنگنده به زیبایی شناسی، میهن پرستی، پنهانکاری یا فناوری باز می گردد؟

برای این مقاله، یکپارچه سازی تکنولوژی و قابلیت های چندمنظوره چیزهایی می باشند که پیشرفته ترین جنگنده های امروزی را می سازند و اگر چه می توان جنگنده های ارتقاء یافته میگ -۲۹ و سوخو ۲۷ اوکراین توسط غرب و این چنین جنگنده A-10C Warthog ایالات متحده را با توانمندی های نسبتاً جدیدشان در این فهرست جا داد، اما هیچ کدام در برابر این پنج جنگنده برتر دوام چندانی نخواهند آورد. علاوه بر این، نداشتن قابلیت سرکوب دفاع هوایی دشمن یک نقطه ضعف آشکار در روبه رو هواپیماهای جنگنده است که این قابلیت را دارند. بعد با ما همراه باشید تا شما را با پیشرفته ترین جت های جنگنده جهان اکنون آشنا کنیم.

۵- Sukhoi Su-35

سوخوی Su – ۳۵ به دلایل بسیاری با لیاقت قرار گرفتن در این فهرست است؛ یکی از این دلایل این است که این جنگنده از یک رادار اسکن الکترونیکی غیرفعال ایربیس – ای (Irbis – E) منفعت می برد که می تواند در محدوده های تا ۳۵۰ کیلومتر اهداف و تهدیدات را شناسایی کند، علاوه بر یک اسکنر نوری و مادون قرمز، که اهداف هوایی را در سکوت شناسایی می نماید. این کار می تواند با یک سیستم دوربین هدآپ یا دوربین روی کلاهخود تکمیل بشود، همانطور که در رابطه سو -۲۷ که سو -۳۵ بر پایه آن ساخته شده نیز صدق می کند. مطابق این مستند روسی به زبان انگلیسی، سو -۳۵ ها این چنین دارای یک لینک اطلاعاتی می باشند که ویژگی مشترک هر پنج جنگنده ذکر شده در این نوشته است.

علاوه بر این، Su – ۳۵ دارای قوت جهت دهی رانش و توانایی حمل طیف گسترده ای از مهمات، از موشک های هوا به هوای رادار فعال با برد ۳۰۰ کیلومتر برای برتری هوایی تا موشک های ضد تشعشع برای سرکوب پدافند هوایی تا انواع مهمات دقیق هوا به زمین است. در جنگ روسیه با اوکراین، سو -۳۵ موشک های ضد تشعشع شلیک کرده، بمب های گلایدری هدایت شونده با جی پی اس پرتاب کرده و این چنین موشک های هوا به هوای دوربرد را نیز روانه اهداف اوکراینی کرده است. همانطور که در عکس گرفته شده توسط یک هواپیمای Boeing P-8A Poseidon نیروی دریایی ایالات متحده در زیر پیداست، سوخو ۳۵ می تواند موشک های نیمه فعال هدایت راداری را زیر ورودی موتور حمل کند، موشک های رادار فعالی که رادار کوچک خاص خود را برای رهگیری اهداف دارند.

در نهایت، Su – ۳۵ یک هواپیمای زیاد دوربرد است که قادر به مانور در فضاهای اندک و قوت حمل محموله های متنوع است. سیستم آویونیک این جنگنده روسی نیز در به کارگیری این چنین سلاح هایی موثر است.

۴- Eurofighter Typhoon

انتخاب بین Typhoon ،Dassault Rafale و Saab Gripen E/F برای این فهرست و جایگاه زیاد دشوار می بود. با این حال، تایفون می تواند مقداری زیاد تر بار حمل کند، کارهای بیشتری انجام دهد، مسافت بیشتری را طی کند و همانند Dassault Rafale، خود را در میدان نبرد ثابت کرده است.

این چنین چیزی که به تایفون و مسلماً سوخو ۳۵ برتری نسبی به دیگر جنگنده های اروپایی مذکور می دهد، قابلیت حمل موشک ضد تشعشع است. این جنگنده یوروفایتر قادر به حمل موشک هدایت چند حالته SPEAR ۳ به علاوه نسخه SPEAR EW است که می تواند رادارهای دفاع هوایی دشمن را دچار اختلال کند. بر پایه سایت ThinkDefence.co.uk، موشک SPEAR ابتدا برای F – ۳۵ B و یوروفایتر تایفون در نظر گرفته شده می بود. سه موشک می توانند یک پایه به طور بیرونی و چهار موشک به هر یک از دو پایه داخلی F – ۳۵ متصل شوند. در این ویدیو می توانید همانند سازی شلیک با نسخه جنبشی این موشک را تماشا کنید.

یوروفایتر از نظر مانورپذیری نیز زیاد پیشرفته است و دو موتور Eurojet 200 آن قادر به تشکیل ۱۳,۵۰۰پوند نیروی رانشی بدون بعد سوز / حرارت مجدد و هر کدام ۲۰,۲۰۰ پوند نیروی رانشی در صورت وجود بعد سوز/حرارت مجدد می باشند. به این علت یوروفایتر تایفون می تواند هم قوت رهگیری هوایی و هم ممانعت عملیاتی خوبی داشته باشد.

در رابطه سنسورها، یوروفایتر در درجه اول از Euroradar Captor برای اسکن و یافتن سریع اهداف منفعت گیری می کند- که اکنون به رادار آرایه الکترونیکی فعال Captor-E ارتقا یافته است که برای حرکت دادن پرتو راداری به پشتیبانی مکانیکی نیاز ندارد. این چنین، برخلاف رادار اسکن الکترونیکی غیرفعال به گفتن یک فرستنده و گیرنده بزرگ، واژه “فعال” به این معنی است که هر قسمت آنتن، فرستنده و / یا گیرنده خاص خود را دارد. این یوروفایتر این چنین دارای تجهیزات ردیابی هوابرد مادون قرمز منفعل (PIRATE) خود است. PIRATE یک سیستم جستجو و ردیابی مادون قرمز است که به تایفون اجازه می دهد هواپیماهای دیگر را بدون انتقال هیچ سیگنالی ردیابی کند که شناسایی آن را به شدت دشوارتر می کند. در نهایت، یوروفایتر می تواند یک غلاف مادون قرمز با نشانگر لیزری داشته باشد تا اهدافی را برای دعوا بمب های دقیق اشکار و اشکار کند.

۳- F/A-18 E/F Super Hornet و EA-18G Growler

بله، سوپر هورنتی که در فیلم Top Gun: Maverick به شهرت رسید نیز در این لیست قرار دارد. اما علت مهم این که چرا سوپر هورنت در این فهرست در رتبه سوم قرار گرفت در نسخه سینمایی آشکار نشد.

به عبارت دیگر، نوع دعوا هوایی الکترونیکی EA – ۱۸ G Growler که در عکس بالا مشاهده می کنید، دارای تجهیزات الکترونیکی زیاد تر، دو غلاف روی نوک بال و بدون توپ ۲۰ میلی متری نصب شده بر روی دماغه است که می تواند جمینگ از فاصله دور، تجسس الکترونیکی، دعوا هوایی الکترونیکی و سرکوب سیستم های دفاع هوایی را انجام دهد. به طور خلاصه، یافتن و سرکوب هر چیزی در طیف الکترومغناطیسی، از رادارها گرفته تا تلفن های همراه برای این جنگنده آسان است.

سوپر هورنت و گرولر مشترکاً یک مجموعه آویونیک تاثیرگذار همانند دوربین راهنمای نصب شده روی کلاهخود یا JHMCS را در خود دارند. سوپر هورنت و گرولر می توانند تسلیحات مختلفی را حمل کنند، از موشک سایدوایندر AIM – ۹ X گرفته تا موشک AIM – ۱۲۰ AMRAAM تا همه مهمات هوا به زمین ایالات متحده. در نهایت، از بین پنج مورد این فهرست، تنها سوپر هورنت می تواند به گفتن یک تانکر سوخت رسان هوایی عمل کند. به این ترتیب، سوپر هورنت و گرولر جت های جنگنده پیشرفته ای می باشند و همانطور که در این ویدیو مشاهده می کنید، این هواپیماها در حال دریافت ترقی Block III می باشند.

اوه، و یک پیشرفت دیگر: سوپر هورنت و گرولر نردبان پرواز خود را دارند که تغییری جزئی اما مهم است.

۲- F-15EX Eagle II

اف -۱۵ EX ایگل ۲ تازه ترین نسخه از جنگنده مشهور اف -۱۵ ایگل است، هواپیمایی که در برهه ای در دهه ۱۹۷۰ تنها برای برتری هوایی طراحی شد. علاوه بر این، ایگل ۲ با توانمندی زیاد تر در حمل سلاح و سنسورهای بهتر، هم در حوزه نبردهای هوا به هوا و هم هوا به زمین، بر قابلیت ها و آمار پیروزی F-15 Eagle می افزاید.

تا آنجا که به سنسورها مربوط است، با یک رادار آرایه اسکن شده الکترونیکی فعال (AESA) از نوع AN/APG-82(V)1 ساخت ریتون، یک جستجوگر و ردیاب مادون قرمز Legion Pod (برای ردیابی اهداف هوایی بدون انتقال سیگنال های رادیویی از رادار) ساخت لاکهید مارتین، و یک غلاف هدفگیری آی آر، جنگنده F-15EX Eagle II به توانایی F – ۱۵ در جستجو، شناسایی و دعوا در صورت لزوم افزوده است. بر پایه مصاحبه ای که The War Zone با گسترش دهنده مهم این رادار داشته، رادار AESA نیاز به تعمیر و نگهداری را افت می دهد. علاوه بر این، رادار AESA یک نسخه تکامل یافته از APG – ۷۹ در جنگنده F / A – ۱۸ و رادار APG – ۶۳ V۳ در جنگنده F – ۱۵ C / D است که بهترین ویژگی های هوا به زمین و هوا به هوای این دو سیستم را در خود دارد. در نهایت، میشل استیچینسکی، رئیس برنامه رادار F-15 در ریتون در گفتگو با The War Zone ، در خصوص اشتراکات این جنگنده با اف-۳۵ حرف های است:

اساساً F – ۱۵ EX با F – ۳۵ قیاس می بشود، اما در واقع، از نظر من، آن ها در حالت کار کردن با هم در بهترین شرایط قرار دارند و F – ۱۵ EX به آن ها این توانایی را می دهد که از طریق رادار قوی خود، آن چراغ جستجوی بزرگ را در موقعیت مورد نیاز در کنار خود داشته باشند.

علاوه بر این، کابین خلبان F – ۱۵ EX دارای یک صفحه نمایش لمسی بزرگ قابل برنامه ریزی مجدد در روبه رو نمایشگرهای چند منظوره کوچک F – ۱۵ E و کابین خلبان قدیمی F – ۱۵ C است که در نسخه های قبلی در اواخر سال ۲۰۱۰ با یک نمایشگر بزرگ چندمنظوره همگام سازی با Sniper IR جانشین می شد. به این علت اکنون یک F – ۱۵ C مدرن شده در یک ماموریت برتری هوایی در فاصله زیاد از هواپیماهای دشمن بالقوه می تواند تایید بصری داشته باشد. این قابلیت به F – ۱۵ EX منتقل شده است.

در نهایت F – ۱۵ EX همه قابلیت های هوا به زمین F – ۱۵ E ، به علاوه امکان منحصربفرد حمل موشک های ضد تشعشع، و همه قابلیت هوا به هوای این جنگنده را نگه داری می کند. به همین زودی، F – ۱۵ EX الهام قسمت نسخه های جدیدی همانند F-15IA برای اسرائیل شده است که می تواند موشک ضد تشعشع AGM – ۸۸ B HARM را حمل کند.

در دورانی که جنگنده ها باید با منوی گسترده ای از سلاح ها، با دقت بالا دعوا کنند و با دیگر جنگنده ها بجنگند، F – ۱۵ هم چنان قوت و کارآیی خود را نگه داری کرده است.

۱- F-35 A/B/C Lightning II/Panther

مهم ترین دلیلی که خانواده F – ۳۵ را به گفتن پیشرفته ترین جنگنده جهان برجسته می سازد، توانایی F – ۳۵ در ادغام سنسورهای گوناگون و نمایش دادن اطلاعات مهم و حیاتی روی نمایشگر نصب شده روی کلاهخود هوشمند خلبان است که می تواند ۴۰ درجه افقی و ۳۰ درجه عمودی را نمایش دهد. صفحه نمایش کلاهخود F – ۳۵، یک صفحه نمایش هدآپ، یک دوربین دو چشمی که دید در شب را بدون نیاز به دوربین های دید در شب جداگانه فراهم می سازد و یک دوربین مقصد گیری بصری را با هم ترکیب کرده است. علاوه بر این، دوربین کلاهخود F – ۳۵ می تواند تصویری را با ترکیب تصاویر شش سنسور بصری گوناگون در اطراف هواپیما خلق کند تا خلبان بتواند همه چیز را در هواپیمای خود تحت نظر داشته باشد. مطابق بروشور شرکت سازنده، نمایشگر Collins Aerospace برای هر خلبان سفارشی سازی شده و دارای قابلیت ضبط ویدیویی است. اگر دوربین کلاهخودی و کنترل های سوپاپی و جوی استی کافی نیست – کابین خلبان با چند کنترلگر لمسی و یک صفحه لمسی زیاد بزرگ تجهیزشده است.

این قابلیت ها دقیقاً همان چیزی است که علتشده F – ۲۲ A رپتور که مورد تحسین همگان قرار دارد، در این لیست قرار نمی گیرد. بله، F-22A دارای جهت دهی رانش است، سریع تر از اف -۳۵ است و حتی پنهانکاری بهتری نسبت به اف -۳۵ دارد، اما F-22A فاقد سنسورها و قابلیت حمل سلاح گسترده اف -۳۵ است. در عوض، در حالی که F – ۲۲ تنها می تواند موشک های AIM-120, AIM-9، یک توپ ۲۰ میلی متری، بیشتر از ۹.۵ تن پرتابه های با هدایت دقیق موسوم به J-DAM و هشت بمب Small Diameter را حمل کند، F – ۳۵ می تواند سلاح های بیشتری را از نظر تنوع و کمیت در خود داشته باشد. علاوه بر این، F – ۳۵ A دارای سنسورهای نوری برای پشتیبانی به هدفگیری و شلیک این سلاح ها است. در نهایت، F – ۲۲ A به نمایشگرهای چندمنظوره متعلق به دهه ۱۹۹۰ وابسته است اما F-35A دارای نمایشگر عریضی است که می تواند داده های پرواز را در کنار داده های سنسور و مطلب های متنی نمایش دهد.

در ادامه، یکی دیگر از پیشرفت های خانواده F – ۳۵ رادار AN/APG-81 AESA ساخت کمپانی نورثروپ گرومن است. این رادار می تواند در بردهای بلند عمل کند و به حالت رادار دیافراگم مصنوعی (SAR) برود تا مکان ها را برای یافتن اهداف نقشه برداری کند و مختصات GPS را بدون در نظر گرفتن پوشش ابری تشکیل نماید.

اما وقتی که پوشش ابری مشکل ساز نباشد، لاکهید مارتین یک سیستم مقصد گیری نوری الکترونی (EOTS) را در زیر پنجره ای از جنس یاقوت کبود در دماغه هواپیما تعبیه کرده است. اساساً، قرار دادن غلاف های مقصد گیری IR نسل های قبلی هواپیما در داخل F – ۳۵ مانع از آن می بشود که آن ها یک پایه بیرونی را برای اهداف لیزری تعلق دهند یا رادار خود را برای تشکیل مختصات GPS برای یک سلاح هدایت شده توسط GPS روشن نمایند.

یک هواپیما می توان همه سنسورها را روی خود داشته باشد، اما هواپیما باید به مقصد برسد. در رابطه F – ۳۵، این جنگنده از موتور توربوفن بعد سوز F135 ساخت کمپانی Pratt & Whitney منفعت می برد که دارای ۲۸,۰۰۰ پوند نیروی پیشرانه خشک و ۴۳,۰۰۰ پوند نیروی بعد سوز است. اف-۳۵ دارای یک نسخه جامپ جت است که می تواند ۱۸,۰۰۰ پوند نیروی پیشرانه در پشت، ۲۰,۰۰۰ پوند نیروی پیشرانه در فن بالابر و ۳،۹۰۰ پوند نیروی پیشرانه در هر دو پست غلتک برای پشتیبانی به کنترل F – ۳۵ B در پرواز عمودی تشکیل کند. در نهایت، موتور این جنگنده با یک سیستم مدیریت سلامت همراه است که بر سلامت موتور نظارت می کند و امکان دورسنجی (کنترل حالت از راه دور) را برای تعمیرکنندگان فراهم می کند که عیب یابی را تسهیل می نماید.

در آخر، F – ۳۵ پیشرفته ترین جنگنده از نظر کابین خلبان، سنسورها، قابلیت حمل سلاح و موتور است. علاوه بر این، اف -۳۵ قرار است برای رادار زیاد غیرقابل شناسایی و پنهانکار باشد. اما تا این مدت هم آن قدر توانایی دارد که بتواند نردبان خودش را حمل کند.

نتیجه گیری

بیایید آشکار بگوییم: دیگر شدت نیست که پادشاه جت های جنگنده را تعیین می کند. یا حتی قابلیت پنهانکاری با سلاح های معدود. در عوض، توانایی مبارزه با مقصد، دسترسی و اراعه تاثیرات غیرانفجاری- جنبشی یا الکترومغناطیسی-، چیزی است که در دهه ۲۰۲۰ اهمیت دارد. اکنون چندمنظوره بودن و دوام و قوت بقای بالا چیزی است که اهمیت دارد.