شب حسرت و جام؛این است الهه فوتبال_دلچسب

مرتضی رضایی: سرانجام روز حساس رسید؛شکی وجود ندارد که دل توی دل فردی نیست؛از جواد نکونام و تیمش گرفته تا آن مادراستقلالی که در بازی قبل روی سکوها تسبیح به دست گرفته می بود و برای بردن استقلال ذکر می او گفت؛تا اوسمار و شاگردانش و هوادارانی که شنبه در ورزشگاه می باشند و آن لحظه فقط یک آرزو دارند؛پرسپولیس ببرد و قهرمان شود.
اکنون زیاد ها دست به دعا می باشند اما به قول الکس فرگوسن که حرف های می بود:« در اولین بازی به گفتن سرمربی منچستریونایتد از خدا.خواستم که پیروز شوم، اما در آن بازی ناکامی سختی خوردم.نومید نشدم و تازه پِی بردم که تیم حریف هم خدایی دارد.از آن بعد فقط تلاش کردم.فاصله ی پیروزی تا ناکامی شانس نیست،فقط و فقط تلاش است.»
امروز؛روز اتفاق است!اصلا بگذارید برگردیم به چند روز پیش.به همان روز سه‌شنبه و وقتی که از حنابندان فوتبال نوشته بودیم؛امشب باید عروسی باشد دیگر!پیش‌بینی شما چیست؟عروسی به کوچه کدام تیم خواهد رفت؟قرمز یا آبی؟خب دامادهای پرسپولیسی کت و شلوار پوشیده‌اند آماده‌اند.همه چیز دست خود آنهاست،اگر می‌خواهند عروس‌کشان راه بیاندازند و کوچه و بعد کوچه های شهر را برای شان آذین ببندند باید فقط یک کار انجام بدهند؛مس رفسنجان را ناکامی دهند.
چند کیلومتر آن طرف‌تر در اکباتان اما قصه متفاوت است.استقلال باید پیکان را ببرد و چشم انتظار این باشد که پرسپولیس امتیاز از دست بدهد.آنها هم ماشین شان را گل زده اند اما اگر هر اتفاق فرد دیگر بیفتد در هفته آخر ناکامی عشقی بدی می‌خورند!
برگردیم به رویابافی های خودمان؛یعنی رویابافی های هواداران.زیاد ها دارند از تریکب و چیدمان و تاکتیک سخن می زنند.اکنون اگر کوچینگ‌ نکونام و اوسمار زمین تا آسمان باهم توفیر داشته باشد مهم نیست، در عوض، دلخوشی و امیدواری هواداران را به یاد آورید که در طول این سال ها ذره‌ای فرق نکرده است. همین مردمی که در نظرسنجی‌های گوناگون می‌گویند تیم‌شان برنده است!این را از روی تعصب و دوست داشتن می‌گویند اگر نه همه می دانیم که فوتبال عدد و رقم نمی‌شناسد؛حتی بعضی اوقات دعا هم بی تاثییر است و فقط و فقط باید تلاش کرد.در طول همه سال‌هایی که فوتبال راهش را توی دل کردم جا کرده همیشه همین بوده و عده‌ای جیغ بنفش زده‌اند و عده‌ای… حالش‌شان خریداری ندارد!

اینجا در روز شنبه ۱۲ خرداد هستیم و پرسپولیس دستش روی یک طرف جام است و استقلالی‌ها دارند با حسرت نگاهش می کنند؛یعنی معجزه برای شان اتفاق می افتد؟همانند همان دوره نخست لیگ برتر که شرایط به همین شکل می بود.دست استقلال روی جام می بود و حسرت در چشمان پرسپولیسی‌ها؛اما قصه طور فرد دیگر رقم خورد و پرسپولیس فجرشهید سپاسی شیراز را برد و استقلال روبه رو ملوان باخت تا پدربزرگ‌ها،مادربزرگ‌ها و همه دست به دعاهای پرسپولیسی بگویند:«دعای‌مان گرفت.»فارغ از این که استقلالی ها هم خدا داشتند اما پرسپولیسی ها زیاد تر تلاش کردند و این وسط نباید از شرف بازیکنان ملوان هم به راحتی گذشت که مردانه فوتبال بازی کردند.
اینجا فعلا جشن در کوچه پرسپولیسی ها است و از کری خوانی هم که چیزی نباید او گفت؛دست بالا را دارند و کفه ترازو به سود شان سنگین تر.
داستان هفته آخر لیگ برتر داستان چشم‌ها است. چشم‌های چروک. چشم‌های مشکی. یشمی و یقیناً چشم‌های دلواپس.
امشب و در آخر لیگ؛زیاد‌ها کارناوال راه خواهند انداخت و امکان پذیر زیاد‌ها که تا همین امروز دنیا برای‌شان تیره ‌و تار شده می بود به توتم فوتبال ایمان بیاورند.
در این روزگار سخت؛شک ندارم که فوتبال تنها پناهگاهی است که در یک لحظه فرش‌نشینان را عرش نشین خواهد کرد.
نه سیاست، نه هنر، نه لاتاری، نه اقتصاد، نه فلسفه، نه سینما و نه حتی قیمت سکه و دلار این همه ریسک‌پروری و شوق را در دل خود ندارد. تنها فوتبال است که می‌تواند کاری با مغمومان کند که تیمت حتی بدون آنکه یک بار در طول یک نیمه به چارچوب حریف شوت بزند یک دفعه با یک گل تو را به خوشبختی ازلی- ابدی رساند.
این جادوی فوتبال است که دستانش را باز می کند و اینچنین سخاوتمندانه تو را به این ضیافتی بزرگ دعوت می کند.
امشب می گذرد و می رود اما یک اصل در فوتبال وجود دارد و این است که باید در برابر قواعد بی‌قاعده‌اش تسلیم محض شد .فوتبال، فرشتگان و مقربین خاص خودش را دارد. همان لحظه ای که تو را خوشبخت می‌کند امکان پذیر بزرگ‌ترین ستاره‌های عالم را به خاک سیاه بنشاند.
بعد باید در معبدش نشست و زل زد توی چشمان عشق یک طرفه‌اش و از لحظه هایش لذت برد.فوتبال هیچکس را نامید نمی‌کند و اگر امشب ملائک اش را روی دوش‌ات بنشاند کار همه است.
فوتبال تنها میدانی است که حتی پاپتی‌ها را هم از امید تهی نمی‌کند. امشب باید از این فوتبال لذت برد و احتمالا این الهه قشنگ روزی هواداران تیم فرد دیگر را گرامی کند.

۲۵۷ ۲۵۱