محمدعلی بهمنی در بیمارستان بندرعباس بستری شد_دلچسب

اطرافیان و خانواده این شاعر پر آوازه ایرانی، از وخیم بودن احوالات جسمی بهمنی خبر داده اند.

محمدعلی بهمنی شاعر و غزل سرای ایرانی، متولد دزفول است. وی دوران کودکی و نوجوانی را در تهران، کرج و بندرعباس گذراند.

مادر او از نخستین، دانش آموزان دانش آموخته زبان فرانسوی در ایران می بود. مادر او به زبان عربی و فرانسه آشنا می بود. هنگامی همه بچه ها دورهم جمع می شدند مادرش یا شاهنامه خوانی می کرد یا از حافظ و سعدی می خواند. پدرش، او را به جای مدرسه، به چاپخانه فرستاد. ۱۰ ‌ساله که می بود در چاپخانه «تابان» سرگرم کار شد.

فریدون مشیری اولین کسی می بود که توانایی شعرگویی را در محمدعلی بهمنی، اشکار کرد و بهمنی اولین شعرش را در همان سن ۱۰ سالگی برای مادرش سرود و مجله «روشن فکر» در سال ۱۳۳۱ آن را چاپ کرد.

محمد علی بهمنی از سال ۱۳۴۵ همکاری خود را با رادیو اغاز کرد و و برنامه صفحه شعر را با همکاری شبکه استانی خلیج فارس اراعه داده است.

او از سال ۱۳۵۲ ساکن بندرعباس شد و بعد از پیروزی انقلاب، به تهران آمد و مجدداً به سال ۱۳۶۳ به بندرعباس عزیمت کرد و اکنون نیز، ساکن همانجاست.

وی یکی از توانمندترین و موثرترین ترانه سرایان این دوره است و تا کنون با هنرمندان بسیاری در عرصه موسیقی همکاری داشته است که از جمله شاخص ترین آن ها زنده یاد ناصر عبدالهی است.

اولین مجموعه محمدعلی بهمنی به نام «باغ لال» را انتشارات بامداد در سال۱۳۵۱ انتشار کرد و درپی آن آثار تعداد بسیاری از وی به دست مخاطبانش رسید. دو مجموعه بعضی اوقات دلم برای خودم تنگ می شود و شاعر شنیدنی است از آثار زیاد مشهور در کارنامه ی بهمنی، به چاپ دهم نیز رسیده است. بهمنی سال ۱۳۷۸ غزل سرای نمونه سرزمین شد و سال ۱۳۸۵ در نخستین دوره ی جشنواره شعر فجر به اتفاق حسین منزوی برگزیده قسمت شعر کلاسیک شد و هم در فهرست چهره های ماندگار شعر قرار گرفت.

در بین آثار بهمنی «بعضی اوقات دلم برای خودم تنگ می شود» بی هیچ تردید در رشد غزل معاصر، مجموعه ای بس اثرگذار است.

عشق از جمله مضمون غزل های اوست. تعداد بسیاری بر این نظر اند که غزل های او وام دار سبک و سیاق نیمایوشیج است. آنچنان که خود او می گوید: جسمم غزل است اما روحم همه نیمایی است در آینه تلفیق این چهره دیدنی است.