به گزارش دلچسب
مورد مردی در کنتاکی آمریکا که در حالی که قرار می بود اعضای بدنش برای اهدا برداشته شود، به هوش آمد، سوالهایی را درمورد پروتکلهای بیمارستانهای ایالات متحده و شبکههای برای تعیین مرگ نقل کرده است.
یادداشتهای مارتین مشخص می کند اهداکننده بعد از آزمایشی بالینی برای برسی آمادگی قلب برای پیوند، نشانههایی از حیات را نشان داد. مارتین در گفتگو با انپیآر او گفت: «اهداکننده در جریان کاتتریزاسیون قلبی بیدار شده می بود و روی میز تکان میخورد.»
بیماری که این حادثه برایش رقم خورد، آنتونی توماس هوور (تیجی) ۳۶ ساله است. او بعد از مصرف بیشتر از حد مواد مخدر به بیمارستان باپتیست در شهر ریچموند منتقل شد. بعد از ایست قلبی و اظهار مرگ مغزی، دستگاههای پشتیبانیکننده زندگی از توماس جدا و مطابق خواستهاش برای اهدای عضو آماده شد.
خواهر تیجی بعد از درگذشت برادرش در کنار او می بود. او به همراه دیگر اعضای خانواده، به یاد میآورد که تیجی در راه انتقال به اتاق عمل چشمانش را باز و به اطراف نگاه کرد؛ ولی کارکنان انها گفتند این واکنشی معمولی است. بعد از آن تیجی حرکات بیشتری را روی میز عمل نشان داد و بهطور راحتی گریه میکرد و این کار جهت نگرانی کارکنان پزشکی شد.
در عکس العمل آشفته و عاطفی به حالت، جراحان از ادامهی عمل صرفنظر کردند؛ اما حرف های میشود KODA خواست کرد پزشک فرد دیگر جراحی را ادامه دهد؛ یقیناً سازمان
این نوشته را تکذیب میکند. ناتاشا میلر، نگهدارنده اعضا در بیمارستان در گفتگو با انپیآر گفت که جراح در این شرایط تصمیم گرفت کنارهگیری کند و عمل را ادامه ندهد.
خوشبختانه تیجی زنده است و تحت مراقبت خواهرش قرار دارد؛ هرچند بنا به گزارش انپیآر دچار مشکلاتی در عرصه گفتار، حافظه و حرکت است.
اداره منبع های و خدمات بهداشتی فدرال درحال پیگری مورد توصیفشده است. بیمارستان سلامت باپتیست ریچموند در بیانیهای اظهار کرده ایمنی بیمارانش را در برتری قرار میدهد، درحالیکه KODA مدعی است پرونده به خوبی نمایش داده نشده است.
در بیانیهای که ماه سپتامبر انتشار شد، KODA نوشت: اگر حالت بیمار بهبود یابد یا آنها در طول زمان خاصی برای اهدا ایست قلبی را توانایی نکنند، به خانوادهی آنها خبر داده میشود که اهدا مقدور نیست و بیمار تحت مراقبت بیمارستان باقی میماند. همین مورد دقیقا در این پرونده هم اتفاق افتاد.
پزشکان از معیارهای بسیاری برای اشکار کردن حالت کارکرد مغز و پیشبینی حالت بیمار منفعت گیری میکنند.
اگر برای تعیین مرگ مغزی معیارهای زیاد سختگیرانهای درنظر گرفته شود، بیمارانی که شانس بهبودی زیاد پایینی دارند، امکان پذیر منبع های بیمارستان، همانند تختهای بیمارستان، دستگاه تنفس یا حتی اعضای اهدایی را که میتواند جان بیماران دیگر را نجات دهد، اشغال کنند. از نظر دیگر، اگر معیارها زیاد سهلانگارانه باشد، رویدادهایی همانند مورد توصیفشده، زیادتر خواهد شد و مطمعن مردم به سیستم پزشکی پایین میآید.
پیوند اعضا اکنون قضیهی بهداشتی مهمی در ایالات متحده بهشمار میرود و دولت درحال اجرای اصلاحات در این سیستم برای بهبود جوابگویی و شفافیت است. در این بین، نه تنها نگرانیهایی درمورد گمان ابراز اشتباهات اینچنینی نقل شده، بلکه تهمت هایی نیز درمورد نابرابری در اهدا، زمانهای انتظار طویل و هدر رفتن اعضای اهدایی به شبکههای حاضر داخل شده است.
دسته بندی مطالب