وزیر ارشاد به درگذشت سیدجعفر حمیدی عکس العمل نشان داد_دلچسب

به گزارش خبرگزاری موج، سیدعباس صالحی در این مطلب افزوده است: درگذشت استاد فرزانه، زنده‌یاد سیدجعفر حمیدی که عمر پربرکت خویش را صرف اعتلای زبان فاخر فارسی، ترویج ادب پارسی و پرورش شاگردان فهیم و ادب‌دوست کرد، اندوهی سترگ برای جامعه علمی، دانشگاهی و دوستداران فرهنگ ایران‌زمین به همراه دارد. آن مرحوم، از مفاخر علمی و از زمره معلمان عاشقی می بود که ردپایی ماندگار در فرهنگ و آموزش ایران گرامی بر جای گذاشت.

وی افزوده است: اینجانب ضمن عرض تسلیت این ضایعه به خانواده محترم، شاگردان ایشان و اهالی فرهنگ و ادب، از درگاه حضرت حق، برای آن فقید سعید، علو درجات و برای بازماندگان، صبر و شکیبایی مسالت می‌کنم.

زنده‌یاد حمیدی، استاد زبان و ادبیات فارسی حوالی ۱۱ شب (شنبه، ۳۰ فروردین) بر تاثییر کهولت سن و بیماری در ۸۹ سالگی در منزل شخصی خود از دنیا رفت. بنابه وصیت زنده‌یاد، پیکر او برای تشییع و خاکسپاری به بوشهر منتقل و زمان و محل خاکسپاری او متعاقباً اظهار می‌شود.

وی ۵ آذرماه ۱۳۱۵ در بندر بوشهر متولد شد و دانش‌آموخته دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه فردوسی مشهد می بود. بیشتر از ۴۰ سال تدریس در دانشگاه‌های سرزمین از جمله دانشگاه شهید بهشتی، شرکت و اراعه‌ مقاله و سخنرانی در سمینارها و کنگره‌های علمی و ادبی داخل و خارج از سرزمین و تألیف بیشتر از ۴۰ گفتن کتاب در حوزه‌های گوناگون بخشی از یک عمر فعالیت علمی و فرهنگی حمیدی است.

«وصلت در سده‌ی تظلم» (۱۳۴۸)، «ابر باران‌بار» (۱۳۵۳)، «ابراهیم، ابراهیم» (۱۳۵۸)، «از خون کبوتران» (۱۳۵۸)، «نهضت ابوسعید گناوه‌ای» (۱۳۵۸)، «از سایه تا نشان» (۱۳۶۰)، «تاریخ اورشلیم (بیت‌المقدس)» (۱۳۶۴)، «۳۳ غزل عرفانی فروغی بسطامی» (۱۳۶۹)، «آینه‌ شروه‌سرایی» (۱۳۷۵)، «سعدی در کیش» (۱۳۷۶)، «بوشهر در مطبوعات عصر قاجار» (۱۳۷۸)، «فرهنگ‌نامه‌ی بوشهر» (۱۳۸۰)، «سی بوشهر» (۱۳۸۱)، «دگرگون‌نامه» (۱۳۸۷)، «عاشقانه‌های هفتاد» (۱۳۸۸)، «منظومه‌هایی برای خلیج فارس» (۱۳۸۸)، «میرمُهنّا» (۱۳۹۰)، «حافظ نوپرداز» (۱۳۹۳)، «فرهنگ‌نامه‌ی شب» (۱۳۹۴)، «فرهنگ واژه‌های بوشهری» (۱۳۹۸)، «ایرج میرزا و شعر تعلیمی» (۱۳۹۹)، «خرنامه» (۱۳۹۹) و «بوشهر من» (۱۴۰۱) برخی از آثار منتشرشده‌ این استاد زبان و ادبیات فارسی است.

در سال ۱۳۸۳ به همت شورای شهر تهران مراسم بزرگداشتی هم‌زمان با ۸۳ سالگی وی برگزار شد و یکی از خیابان‌های این شهر واقع در محدوده‌ محل سکونتشان (باقرخان) به نام «دکتر سید جعفر حمیدی» نامگذاری شد.

حمیدی در ماه‌های آخر عمر خود به علت بیماری در منزل بستری می بود و موفق نشد در مراسم بزرگداشت خود شرکت کند.