سلام به نسل تازه، خداحافظی با نسل قدیم – رسانه ورزش ایران

تیم ملی دوومیدانی ایران در قهرمانی آسیا ۲۰۲۵ با کسب ۲ مدال طلا و یک نقره در جایگاه هفتم جدول مدالی قرار گرفت و طلای تاریخی در قسمت زنان به همراه رکورد قابل دقت در دوی ۸۰۰ متر از نکات مهم این دوره برای ایران می بود اما کارکرد برخی از چهره‌های باتجربه، نشان از آخر یک نسل را به نمایش گذاشت.

تیم ملی دوومیدانی ایران در بیست‌وششمین دوره رقابتهای قهرمانی آسیا که به میزبانی کره‌جنوبی برگزار شد با دو مدال طلا و یک نقره به کار خود آخر داد و در جایگاه هفتم جدول مدالی ایستاد. در بین این موفقیتها، نام‌هایی به چشم می‌خورند که می‌توانند آینده این رشته را زیر و رو کنند. ریحانه مبینی با ثبت یک دستاورد تاریخی در پرش طول زنان، طلایی بی‌سابقه برای ایران کسب کرد. محمدرضا طیبی در پرتاب وزنه خوش درخشید و طلا گرفت و علی امیریان با عملکردی دیدنی، نقره دوی ۸۰۰ متر را به گردن آویخت. هرچند قهرمانی آسیا با یک آبروریزی بین‌المللی برای ورزش ایران همراه می بود و دستگیری دو ورزشکار و یک مربی به تهمت آزار جنسی کارکرد دوومیدانی‌کاران را در سایه قرار داد، اما با این حال در این گزارش از نظر فنی به بازدید کارکرد تیم ایران می‌پردازیم.

طلای تاریخ‌ساز زنان

مدال طلای ریحانه مبینی در پرش طول، اولین مدال طلای تاریخ دوومیدانی زنان ایران در رقابت‌های قهرمانی آسیاست؛ اتفاقی که نه‌تنها یک رکورد فردی بلکه نقطه عطفی در تاریخ ورزش زنان ایران محسوب می‌شود. مبینی که دانشجوی ترم آخر دکترای دندانپزشکی است، با ۲۴ سال سن، اکنون نام خود را در کنار اولین‌های ورزش زنان ایران قرار داده است. او پیش‌تر می‌توانست در المپیک توکیو هم وجود داشته باشد و اعزام نشدن او حاشیه‌ساز شد؛ جایی که انتخاب فرزانه فصیحی با سهمیه یونیورسالیتی، صدای برخی کارشناسان را بلند کرد که مبینی را با لیاقت‌تر می‌دانستند.

نقره‌ای به رنگ امید

درخشش علی امیریان، دونده ۲۱ ساله ایرانی در دوی ۸۰۰ متر نیز از دیگر نقاط روشن این رقابت‌ها می بود. او نه‌تنها نقره گرفت بلکه با ثبت زمان ۱:۴۴.۹۷ دقیقه دومین رکورد برتر تاریخ ایران در این ماده را ثبت کرد؛ رکوردی که بعد از ۲۰ سال به زیر ۱:۴۵ رسید و سپس از ۱۴ سال، بار دیگر دوومیدانی ایران را در این ماده صاحب مدال کرد. کارکرد او نشانه‌ای از نسلی تازه در دوومیدانی است؛ نسلی که می‌تواند در میدان ها بین‌المللی قد علم کند. این دونده که از یکی از محروم‌ترین مناطق ایران یعنی سیستان و بلوچستان می‌آید، اکنون امید آینده دوومیدانی ایران است.

طلای پرتاب وزنه بعد از ۷ سال

در مسابقات امسال در حالی که ورزشکاران ایران یکی بعد از فرد دیگر رقابت خود را بدون کسب مدال به آخر می‌رساندند، محمدرضا طیبی اولین مدال تیم ایران را در پرتاب وزنه به دست آورد و طلا گرفت. مدال این ورزشکار تنها روزنه امید بین پرتاب‌های ایران می بود چرا که در پرتاب دیسک، پرتاب نیزه و پرتاب چکش ناظر کارکرد ‌چشمگیری نبودیم. پیش از این علی ثمری در سال ۲۰۱۷ ایران را صاحب مدال طلای پرتاب وزنه کرده می بود و سال قبل هم مهدی صابری نقره آسیا را گرفته می بود.

قیاس‌ای با دوره‌های قبل؛ رشد تدریجی

ایران در این دوره از مسابقات با ۱۵ ورزشکار به میدان رفت: حسن تفتیان، مهدی پیرجهان، مسعود کامران، علی امیریان، سیدامیر زمان‌پور، مهدی هفت‌چشمه، محمدرضا طیبی، حسن عجمی، بهنام شیری، علی فتحی‌گنجی، حسین رسولی، مریم طوسی، ریحانه مبینی، ملیکا نوروزی و فاطمه محیطی‌زاده.

کارکرد تیم ملی ایران در این دوره از مسابقات نسبت به دوره‌های قبل روندی رو به بهبود داشته است. در قهرمانی آسیا ۲۰۲۳ در تایلند، ایران نیز سه مدال کسب کرد، اما کیفیت مدال‌ها پایین‌تر می بود: حسن تفتیان در دوی ۱۰۰ متر مردان به برنز رسید و فرزانه فصیحی و مهدی صابری به نقره. در نهایت ایران در سال ۲۰۲۳ با عربستان در جایگاه چهاردهم مشترک جدول قرار گرفت. در رقابتهای ۲۰۱۹ در قطر اما کارکرد ضعیف‌تر می بود؛ ایران تنها با دو مدال پرتاب دیسک توسط احسان حدادی (طلا) و بهنام شیری (نقره) در رتبه یازدهم ایستاد. در قیاس با آن، رتبه هفتم امسال با دو طلای تاریخی نشان از روندی هرچند کند، اما مثبت دارد.

زمان خداحافظی برخی ستاره‌ها

این رقابتها بار دیگر نشان داد که زمان خداحافظی برخی چهره‌های باسابقه از میدان ها فرا رسیده است. حسن تفتیان، قهرمان سال‌های قبل ایران در دوی شدت، این بار در فینال ۱۰۰ متر بین هشت دونده فینال، در رده هشتم قرار گرفت. تفتیان ۳۲ ساله که سال‌ها در اردوهای خارجی و رقابت‌های بین‌المللی وجود داشته، اکنون می‌تواند دانش و توانایی‌اش را در اختیار نسل تازه قرار دهد. به نظر می‌رسد زمان آن رسیده که او یکی از گزینه‌های جدی مربیگری در دوهای شدت ایران باشد؛ مربی‌ای که احتمالا روزی شاگردش رکورد خودش را هم بشکند.

مریم طوسی، دونده باسابقه‌ای که هم چنان در رقابتها رکوردهای ملی را بهبود می‌بخشد، اکنون یکی از گزینه‌های جدی برای ورود به عرصه مربیگری محسوب می‌شود. طوسی سال‌ها خاطرات مهمی را برای دوومیدانی ایران رقم زده و احتمالا بتواند در نقش مربی، تأثیری حتی عمیق‌تر از دوران قهرمانی‌اش داشته باشد. این دونده ۳۷ ساله هر چند تا این مدت در رقابتهای داخلی صاحب گفتن می‌شود اما اندوخته‌گذاری روی او و یا حسن تفتیان برای رویدادهای مهم آینده منطقی به نظر نمی‌رسد و باید به جوان‌ها میدان داد یقیناً فدراسیون احسان حدادی هم هزینه‌ای روی طوسی نکرده و او در آمریکا تمرین می‌کند اما این که این دونده ۳۷ ساله هم چنان در ایران صاحب گفتن می‌شود، موضوعی است که فدراسیون دوومیدانی باید به آن جواب دهد.