کدام جنگنده‌ها می‌توانند به سمت عقب پرواز کنند؟_دلچسب

جنگنده‌های مدرن طوری طراحی شده‌اند که می‌توانند شگفت‌انگیزترین مانورها را در آسمان انجام بدهند؛ از چرخش‌های سریع و ناگهانی گرفته تا پشتک زدن و تحول جهت آنی در شدت‌های بسیار بالا. موتورهای قوی جنگنده‌های مدرن توانایی عبور از دیوار صوتی را دارند و چابکی‌ آن‌ها به حدی است که در آسمان تقریباً بدون وزن به نظر می‌رسند. اما در بین همه این حرکات شوق‌انگیز، یک مانور وجود دارد که واقعاً غیرمنتظره و قابل دقت است: پرواز به عقب.

خلبانان جنگنده چطور فهمید خواهد شد روی آن‌ها قفل شده و در اغاز انهدام می باشند؟

جت افسانه‌ای ای‌وی-۸بی هریر (AV-8B Harrier)، که می‌تواند به لطف خروجی‌های قوی موتور خود که در میانه پرواز قابل تنظیم و تحول جهت می باشند، به عقب حرکت کرده یا به عبارتی، عملاً به عقب پرواز نماید. این ویژگی به هریر اجازه می‌دهد تا به‌صورت عمودی از زمین بلند شود و فرود بیاید؛ قابلیتی که در کلمه به آن برخاست و فرود عمودی یا VTOL حرف های می‌شود. به همین علت، هریر نه تنها قادر است به عقب حرکت کند، بلکه می‌تواند در هوا معلق بماند، در میانه‌ی پرواز متوقف شود و درست همانند یک هلی‌کوپتر، به طور عمودی فرود بیاید. با این تفاوت که برخلاف هلی‌کوپترها، این جت می‌تواند همانند هواپیماهای معمولی علاوه بر پرواز از روی باند، می‌تواند بر روی آن فرود بیاید.

جنگنده‌ اف-۳۵ لایتنینگ ۲ (F-35 Lightning II) ساخت شرکت لاکهید مارتین، که برای جایگزینی مدل‌های قدیمی هریر ساخته شده نیز توانایی حرکت به عقب را دارد. دلنشین این که در سال ۲۰۱۸، یکی از خلبانان نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا موفق شد با مدل اف-۳۵بی یک فرود معکوس انجام دهد. این مانور بر روی ناو هواپیمابر ملکه الیزابت صورت گرفت و مقصد از آن، نمایش یک گزینه‌ی اضطراری برای فرود در شرایط خاص می بود. درست همانند هریر، اف-۳۵ نیز می‌تواند در هوا معلق بماند و با منفعت گیری از نیروی رانشی معادل ۴۰ هزار پوند، موقعیت خود را در هوا نگه داری کند.

همه‌ی پروازهای معکوس به یک شکل انجام نمی‌شوند

برخلاف جنگنده‌هایی که واقعاً می‌توانند در هوا معلق بمانند و با کنترل کامل به سمت عقب حرکت کنند، جنگنده‌ اف-۲۲ رپتور (F-22 Raptor) به شکلی متفاوت و ظاهری، قوانین گرانش را به چالش می‌کشد. در میانه‌ی یک مانور شدید و چرخشی، این هواپیما می‌تواند برای لحظه‌ای مختصر با دم خود به سمت عقب در هوا حرکت کند و سپس مجدد به پرواز رو به جلو خود ادامه دهد. این لحظه‌ی مختصر با پشتیبانی نازل‌های متحرک موتورهای اف-۲۲ ممکن می‌شود؛ نازل‌هایی که می‌توانند جهت نیروی پیشران را تحول دهند و حتی در شرایطی که هواپیما تقریباً نیروی لیفت ندارد، به آن امکان مانور و چرخش بدهند.

یک نمونه‌ دیگر از هواپیماهای بال‌ثابت که توانایی حرکت به عقب دارند، آنتونوف ای‌ان-۲ (Antonov An-2) است؛ یک هواپیمای دو‌باله و کم‌شدت که برای نبرد طراحی نشده است. این هواپیما به لطف بال‌های بزرگ و سطوح کنترلی خاص خود، می‌تواند با شدت زیاد کم پرواز کند؛ آن‌قدر که اگر باد مواجه (باد ناموافق) شدیدی وجود داشته باشد، تقریباً بی‌حرکت در هوا می‌ماند یا حتی مقداری به عقب رانده خواهد شد. به همین علت، ای‌ان-۲ برای کارهایی همانند آموزش چتربازی یا پرواز در فضاهای محدود، که برای مانور در شدت‌های پایین اهمیت بسیاری دارد، زیاد کاربردی است.

در بین هواگردهایی که طراحی آن‌ها مبتنی بر بال‌ثابت نیست، هواگرد تیلت‌روتور سی‌وی-۲۲ آسپری (CV-22 Osprey) این قابلیت را دارد که با چرخاندن ملخ‌های خود (فراتر از موقعیت عمودی)، یک پرواز معکوس انجام دهد. یقیناً در رابطه هلی‌کوپترها قضیه فرق می‌کند: آن‌ها می‌توانند به عقب، به طرفین یا حتی در جا پرواز کنند. علتش هم این است که تیغه‌های مهم‌ آن به‌طور مداوم می‌چرخند و در همه حالات جریان هوا تشکیل می‌کنند که علتپدید آمدن نیروی لیفت می‌شود. با وجود این که جنگنده‌ها برای بلند شدن باید به شدت خاصی رو به جلو برسند تا نیروی لیفت تشکیل کنند، هلی‌کوپترها با چرخش ملخ‌های خود می‌توانند در هر شرایطی در هوا بمانند؛ چه درجا، چه به جلو و چه به عقب.

حقوق و مزایای یک خلبان جنگنده در نیروی هوایی آمریکا و قیاس با دیگر کشورها