چین یک کاوشگر را برای نمونه برداری از نیمه دورتر ماه به فضا پرتاب کرد_دلچسب

چین ساعاتی قبل یک کاوشگر ماه را به فضا پرتاب کرد. قرار است این کاوشگر در نیمه دورتر ماه فرود بیاید و بعد از مثالبرداری به زمین بازگردد. نیمه دیگر ماه کمتر از نیمه آشنای آن کاوش شده است و این مثالها، در صورت پیروزی مأموریت، می‌توانند بینش‌هایی کلی‌تر درمورد ماه برای ما فراهم کنند.

این آخرین تلاش صنعت فضایی چین و برنامه اکتشافات فضایی آن است که در رقابت با آمریکا به کار خود ادامه می‌دهد. کاوشگر ماه چین چانگ‌او-۶ (Chang’e-6) نام دارد که برگرفته از الهه ماه در اساطیر این سرزمین است. این کاووشگر در روز جمعه ساعت ۱۷:۲۷ به زمان محلی (۱۲:۵۷ ظهر به زمان تهران) با راکت لانگ مارچ ۵ (Long March 5) از مرکز پرتاب وِنچانگ در استان هاینان به فضا پرتاب شد.

تعداد بسیاری از مردم چین در هاینان ناظر این پرتاب بودند، چون اکنون چین در تعطیلات پنج‌روزه «روز می» به‌سر می‌برد.

نیمه دیگر ماه مکانی ایده‌آل برای اخترشناسی رادیویی و پروژه‌های علمی دیگر است. از آن‌جا که آن طرف ماه هیچ‌گاه رو به زمین نیست، برای نگه داری برقراری ربط به ماهواره‌های رله نیاز است.

کاوشگر ماه چینی بعد از رسیدن به مدار ماه از شدت خود کم می‌کند. سپس فرودگر از فضاپیما جدا می‌شود و بعد از فرود روی ماه بلافاصله اغاز به مثالبرداری می‌کند. سپس مجدد به فضاپیما متصل می‌شود تا به زمین بازگردد. کل این مأموریت ۵۳ روز طول خواهد کشید.

بلندپروازی‌های چین برای فضا

چین در سال ۲۰۲۰ با مأموریت چانگ‌او-۵ تبدیل به سومین کشوری شد که مثالهای ماه را به زمین آورد. پیش‌تر روسیه (شوروی اسبق) با مأموریت‌های لونا و آمریکا با مأموریت‌های آپولو موفق به انجام این کار شده بودند.

چین تصمیم دارد تا چهار سال دیگر سه مأموریت دیگر را نیز به مقصد ماه ارسال کند. اولین آن‌ها در سال ۲۰۲۷ خواهد می بود.

بلندپروازی‌های چین به همین جا ختم نمی‌شود. این سرزمین بعد از آن که به دلایل امنیتی از وجود در ایستگاه فضایی بین‌المللی محروم شد، به ساخت ایستگاه فضایی خود روی آورد. اکنون، سه فضانورد چینی در ایستگاه سه‌ماژوله تیانگونگ وجود دارند.

این ایستگاه برای شش فضانورد ظرفیت دارد و چین می‌گوید از آن تنها برای مقاصد علمی و آموزشی منفعت گیری خواهد کرد. این سرزمین تصمیم دارد که در آینده ایستگاه فضایی خود را در دسترس فضانوردان بین‌المللی قرار دهد.

نقطه اوج برنامه‌های فضایی بلندپروازانه چین این است که تا سال ۲۰۳۰ فضانوردان خود را به ماه بفرستد و مثالهای مریخ را به زمین بیاورد. این سرزمین تصمیم دارد همانند آمریکا به‌طور دائمی در ماه وجود داشته باشد، اما این ایده هم چنان در حد مطرح‌های اولیه باقی مانده است.

علی‌رغم این‌ها، متخصصان باور دارند که برنامه‌های فضایی آمریکا برتری چشمگیری نسبت به چین دارند. چون آمریکا هزینه‌های بیشتری در این حوزه دارد و زنجیره‌های فراهم و قابلیت‌های خود را به کمپانی‌های خصوصی و شرکای بین‌المللی گسترش داده است.