پزشکیان باید به جای ظریف علی دایی را به مناظره می‌برد!_دلچسب

مرتضی رضایی؛ در شرایطی که مناظره کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری از صدا و سیما پخش می شود و کاندیدا با وجود در برنامه های گوناگون از برنامه های خودشان می گویند اما باید او گفت که سهم ورزش از این مناظره ها و برنامه های فشرده تقریبا هیچ است!کاندیدای مورد نظر از برنامه های سیاسی،اقتصادی،فرهنگی،هنری و اجتماعی و …خودشان چندین دفعه و چندین دفعه سخن زده اند اما تا به امروز مشاهده نشده که یکی از کاندیدا بیاید و درمورد ورزش و مشکلات مربوط به آن سخن بزند.

به همین بهانه با سعید فائقی او گفت و گو کردیم تا او نظرش در این باره را بگوید.مردی که توانایی سال ها در ورزش و یقیناً سیاست را دارد و بدون شک راهکارهایی که می دهد می تواند در مسیر پیش رو برای کاندیدا مثمر ثمر باشد.

در برنامه های مختلفی که برای انتخابات ریاست جمهوری برگزار شده،کاندیدا درمورد موضوعات مختلفی سخن بگویید کرده اند،اما انگار هیچ کدام از این کاندیدا برنامه ای برای ورزش ندارند،یا بهتر بگوییم دغدغه شان نیست.

اتفاقا برای خودم هم دلنشین است که چرا هیچ کدام از کاندیدا درمورد مقوله ورزش سخن نمی زنند. یقیناً ما عادت کرده ایم!از این شش کاندیدا اگر نادرست نکنم ۵ تای آنها نماینده مجلس بوده اند؛درمورد آقای پورمحمدی شک دارم.آنها به خوبی می دانند که در مجلس،ورزش در حوزه کمیسیون فرهنگی پیگیری می شود و شب قبل هم که داشتند درمورد فرهنگ او گفت و گو می کردند.اگر می گویم به این اتفاقات عادت کرده ایم به این علت است که حداقل بنده یادم نمی آید که برای مدیران سطح بالا ورزش دغدغه باشد.

به نظر شما چرا به این شکل است؟

متاسفانه مدیران نسل اول انقلاب زیاد تر افرادی بودند که یا با ورزش آشنایی نداشتند یا زیاد جزئی پیگیر آن بودند.اغاز انقلاب،ورزش زیاد تر برای چریک ها مهم می بود و برای آمادگی جسمانی بهتر.به یاد دارم که آقایی می بود به نام مهرآیین که از جودو کاران بودند و دلنشین اینجاست که می خواستند از این توانایی شان برای دزدیدن شهرام منفعت گیری کنند!

کدام شهرام؟

شهرام پسر اشرف پهلوی.اما دلنشین تر این که شهرام پهلوی هم خودش ورزشکار می بود و از دست مهرآیین فرار کرده می بود.همان زمان او گفت و گو جودو در بین سیاسیون باب شده می بود و می انها گفتند هر فردی می خواهد،بیاید و در کوه و در قله آموزش جودو ببیند. یقیناً آن هم قطعی می بود.

به نظر می رسد که ورزش اسبابی است برای سوءاستفاده های سیاسی.شما این را چه مقدار قبول دارید؟

شک نکنید!در جمع عزیزان سیاسی ما که مبارزات سیاسی هم کرده اند زیاد کم آدم داریم که ورزشکار هم بوده باشد.همه این عزیزان از ورزش به گفتن ابزار منفعت گیری می کنند،نه از خود ورزش،بلکه از ورزشکارانی که جایگاه اجتماعی خوبی بین مردم دارند.

پیشنهاد ای به کاندیدای ریاست جمهوری دارید؟

نباید زمان را از دست بدهند.حیف است.همه دوستان ما دغدغه شده اقتصاد.اکنون مناظره بعدی در خصوص سیاست است و ای کاش دوستان در حوزه سیاست و ورزش هم ورود کنند.باور کنید این زیاد موثر است.حتی من نظر می دهم که از المپین های ما به گفتن رایزن های فرهنگی منفعت گیری شود.یک ماه دیگر المپیک است؛شما ببینید در این اتفاقات کدام چهره سیاسی را می شناسند؟اما هنگامی یک المپین داخل می شود فصا بهم می ریزد.بدون تعارف در المپیک ها برای سیاسیون تره هم خرد نمی کنند.حتی وزیر امور خارجه کشوری را هم نمی شناسد اما المپین ها را حلوا حلوا می کنند.

بدون شک ظرفیت ورزش زیاد بالاست و …

چد سال پیش آقای رسول دست شان درد نکند.ایشان دبیر کل کمیته زمان بودند.اصلا ورود چین به بازی های آسیایی با همت ایشان می بود.من می خواهم از اهمیت ورزش برای شما بگویم.حتی وقتی شنیده شد که نخستین مذاکره چینی ها و آمریکایی ها به واسطه ورزش پینگ پنگ انجام شده می بود.این یعنی ورزش قوت دارد،جایگاه دارد و جهان روی آن حساب می کند.قطعا در داخل ایران هم ورزش و ورزشکاران جایگاه خودشان را دارند و جزو سردمداران این مملکت می باشند.باید از ظرفیت آنها به خوبی منفعت گیری شود.

به نظرتان کاندیدا گوش می دهند؟

من نظر دادم.حتی بر این نظر بودم که ای کاش آقای پزشکیان به جای دکتر ظریف علی دایی را با خودش به مناظره می برد.یا آن یکی کاندیدا می توانست اسطوره ورزش مشهد را با خودش ببرد.باور کنید این اتفاق به سود شان می بود.

احتمالا تا این مدت به این باور نرسیده اند که ورزش و چهره های ورزشی می توانند پشتیبانی حال باشند.

شما بگویید و بنویسید وآقایان هم بخوانند.هیچ اتفاق سیاسی‌ای نمی تواند اتفاقی همانند هشت آذر را که فوتبال و ورزش رقم زد را رقم بزند.هیچ اتفاق ای.بهتر است آقایان از فرصتی که دارند منفعت ببرند و این را بنده به گفتن نظر نقل می کنم.

۲۵۱ ۲۵۱