[ad_1]
به گزارش دلچسب
سید علیرضا مرندی در او گفتوگویی به تشریح مشکلات و ناکارآمدیها در نظام سلامت و شاخصهای ملزوم برای انتخاب وزیر بهداشت و درمان پرداخته که بخشی از این او گفت و گو در پی میآید:
احتمالا تقصیر خودماها مسئولان بوده؛ برای این که اهمیت نقش سلامت را برای دولت و مجلس روشن نکردهایم و فقط به روزمرگی پرداختهایم،مردم مشکلات اقتصادی دارند اما مشکلات سلامت نیز دارند و اگر نسبت به آنها بیدقت بمانیم،نه تنها مشکلات سلامت بدتر میشود، بلکه بر مشکلات اقتصادی هم میافزاید. ما اگرتشخیص ندهیم این مشکلات سلامت را هر حرفی که میزنیم برای حل مشکل مردم نیست.حالت سلامت اصلا مطلوب نیست برای مثال فکر می کنیم سلامت یعنی ساختن بیمارستان، خرید تجهیزات و یا دارو؛ در حالی که اینها واقعا سلامت نیستند.سلامت باید طوری باشد که مردم بیمار نشوند و اگر شدند همان ابتدا درمان شوند؛ ضمن این که از همه اینها مهمتر ترقی سطح سلامت مردم است؛ در حالی که حالت جاری که داریم اصلا حالت مساعد از نظر سلامت نیست.اگر اکنون فردی او گفت من شرایط را نگه داری می کنم این زیاد ناآگاهانه است. اصولا سلامت در اذهان مردم و مسئولان چه معنایی دارد؟به نظر می رسد متاسفانه با درمان و بیماری نادرست می شود؛ در حالی که سلامت درست نقطه روبه رو بیماری است و برای نگه داری و ترقی سلامت باید پیشگیری از بیماری ها کرد.در این صورت چون شناخت درستی از سلامت نیست تا می گوییم سلامت می رویم جستوجو پزشک فوق تخصص و دارو و بیمارستان و تجهیزات و …این مشکل به خود ما جامعه پزشکی می گردد که احتمالا درست نوشته را تفهیم نکردیم و طبیعتا هم مشکلات به وزارت بهداشت می رود و آنها زیر ذربین می باشند تا اقداماتی انجام بدهند.
کشورهای صنعتی قیمت سلامت را زیاد تر از ما می دانند چون اقتصادی فکر می کنند. آنها می دانند اگر انسان سالم باشد کارگر و تکنسین خوبی است برای این که بیمار نمیشود و از سرکار غیبت نمی کند؛ به این علت تمرکز آنها این است که انسانها را سالم نگه دارند تا بتوانند از آنها منفعت گیری صنعتی، ساخت و ساز و اقتصادی کنند اما ما به فکر این نیستیم ؛در حالی که انسان سالم و ماهر اندوخته مهم هر کشوری می باشند و نباید از نیروی انسانی غفلت کنیم. ما به جای این که جستوجو پیشگیری از بیماریها ها باشیم تا مردم سالم بمانند ، مدام بیمارستان میسازیم و میخواهیم بیماران را درمان کنیم.
نکشیدن و دخانیات مصرف نکردن و اجتناب از مشروبات الکی قابل پیشگیری است، این قدر سرطان، بیماری قلب و سکته مغزی و قلبی نخواهیم داشت. اما این عمل های پیشگیرانه طوری نیست که در تلویزیون نشان دهیم و خودنمایی میکنیم. با دستگاه «ام آر ای» رای جمع می کنندمثلا یک دستگاه ام آرای میخرند و در تلویزیون نشان خواهند داد،یا دور میدان میچرخانند و برای گرفتن رای مردم از این منفعت گیری میکنند. اینها مقصد الهی نیست. برای مثال اگر بنده ر ابه گفتن وزیر استیضاح کنند تعدادی دستگاه تجهیزات پزشکی گرانقیمت را بین برخی از استیضاح کنندگان توزیع میکنم. اینها در شان جمهوری اسلامی و نظام نیست اما اینها اتفاق افتاده است و وجود دارد. اینها با جایگاه ارزشمندسلامت مغایرت دارد .اگر ما همان کارهای ساده را که نمی توان در تلویزیون نشان داد اما خدا که می بیند و درمورد فعالیت بدنی و دسترسی مردم به میوه جات و سبزیجات و سیگار و قلیان نکشیدن ومشروبات الکلی … تمرکز کنیم زیاد خوب و موثر است. الان بیشتر از ۸۰ درصد مرگ و میر مربوط به بیماری های قلبی است.
کشورهایی که در این خصوص خوب عمل کردند،موفق بودهاند. به این علت مشکل مهم نشناختن مشکلات مهم است و طبیعتا وزارت بهداشت باید این مشکلات مهم را پیش بینی کند و پیشگیری نماید، وگرنه بیماریهای مزبور هم مرگ و میر بالایی دارند و هم هزینههای بالایی را تحمیل میکند.در ربط با سلامت، مسئولیت مهم با وزارت بهداشت است. متاسفانه هنگامی در انتخاب وزیر بهداشت دقت نمی کنیم همین مشکلاتی که وجود دارد اتفاق می افتد.ما از ابتدای انقلاب اگر نگاه کنیم چه تعدادی از وزرای بهداشت سابقه فعالیت در وزارت بهداشت را داشته اند؛ واقعا انسان شگفتی می کند. برخی از وزرا که اصلا سابقه نداشتند، یکی از وزرا می او گفت «رئیس جمهور چون بیمار من هست در مطبم او گفت تو وزیر من بشو!»این نوع انتخاب زیاد دلواپس کننده است و اگر بخواهد ادامه اشکار کند حتما ما به جایی نمی رسیم.در درجه اول شناخت سلامت است و معارفه درست سلامت و اختلاف فاحش گذاشتن بین سلامت و بیماری. پرداختن هرچه زیاد تر به مسائل پیشگیری از بیماری ها و ترقی سلامت مردم اینها زیاد ارزان تر می شود تا این که بیمارستان بسازیم.فقط بیمارستان میسازیم، اما پرستار سرکار نمی آید!در تلویزیون نشان خواهند داد که ما اینقدر تخت ساختهایم.اما نمیگویند که چه مقدار پول مردم منفعت گیری شده ؛ اما برای این بیمارستانها پرستار اشکار نمیکنیم و هرچه اطلاعیه میدهیم نمیآیند.
باید بینش برنامه ریزی و نظارت در این خصوص باشد. اینها عوام فریبی است و اصل آن نیز برای نشناختن مفاهیم درست سلامت و عدم اجرای صحیح سیاستهای کلی سلامت است.مقام معظم رهبری بیشتر از ۱۰ سال پیش سیاستهای کلی نظام سلامت را ابلاغ کرند و این ۱۴ بند فوق العاده است. یک بار مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت از ما خواستند (از فرهنگستان)، برای ۵۰ سال آینده مسائل سلامت را پیش بینی کنیم. حقیقا هنگامی سیاستها را نگاه کردیم دیدیم اگر اینها درست عمل شود برای ۵۰ سال آینده نیز جوابگو است. اما متاسفانه هر وزیری می آید نمی شناسد، نه خوانده و نه باور دارد و نه عمل می کند.
خصوص برهم زدن ادغام دخالت کردند و این ضایعه است که مجلس، دولت و شورای نگهبان همه انها رای دهند که وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی راه اندازی شود و دوبار تصویب شد اما با فاصله مقداری ۳ وزیر سپس از وزارت بنده ناموافق این انتخاب شدند.پزشکیان به محرومان زیاد معتقد استآقای دکتر پزشکیان ویژگیهای زیاد خوبی دارد و بنده از وی هنگامی فوق تخصص جراحی قلب شد خواهش کردم دانشگاه علوم پزشکی تبریز را مدیریت کند و واقعا مدیریت دلسوزانه ای داشت.بدون تکیه به دولت نزدیک به ۶۰۰ خانه بهداشت در زمان ریاست خود در دانشگاه خودش در تبریز ساخت و به عدل در سلامت و محرومان بسیارمعتقد و کاملا علاقمند است و دلش می خواهد کاری کند.بنده متنی نوشتم و به وی گفتم الان گوی و میدان وجود دارد. ما طبقات بالا سرو صدای بسیاری داریم اما مردم محروم نمی دانند سلامت و حقوق شان چیست؟امکان پذیر تلویزیون عمل شما را نشان ندهد اما خدا که می بیند و برداشت بنده نیز این است که همین طور خواهد شد.
برخی از آقایان با بی اعتنایی کامل به سیاستهای کلی سلامت و برنامه های پنج ساله گسترش، خودشان برای خودشان برنامه می نویسند و هزینههای هنگفتی را تحمیل می کنند حتی اعتبارات بهداشت را در قسمت درمان هزینه می کنند اما فردی هم نظارت نمی کند.
آقای دکتر بحثی وجود دارد که فردی که وزیر بهداشت میشود اگر از پزشکان باشد تعارض منافع تشکیل می شود و در نقطه روبه رو حرف های می شود اگر خارج از پزشکان باشد اشراف کامل ندارد؛ نظر جناب عالی چیست؟
اگر به خدا معتقد باشیم همان کافی است؛ یعنی اگر پزشک یا غیر پزشک باشد و در هرسمتی باشد اما خدا را در نظر بگیرید نه تعارض منافعی ابراز می کند و نه می گذارد دوست و آشنایان دخالت کنند و نه به امور فرد دیگر می پردازد.درمورد این که آیا وزیر بهداشت غیر پزشک باشد باید او گفت پزشکان تحصیل کرده تر از تعداد بسیاری مردم می باشند و سالهای زیاد تری برای تحصیلات صرف کردند؛ به این علت جایگاه متغیری برای خود حس می کنند و به خصوص این که به دولت نیز زیاد نیاز ندارند؛ لذا تکیه شان زیاد تر به مردم است تا به دولت و جدا گانه فکر میکنند. با این ها کار کردن آسان نیست و اگر از مدیران زیاد توانمند نباشند و از توانایی مدیریت های کلان نظام سلامت برخوردار نباشند، مطمئنا اوضاع بدتر می شود.
وزیر میتواند با توضیحات خود در مجلس همه را قانع کند. بنده به آقای دکتر پزشکیان گفتم حتی اگر بهترین انتخاب وزیر را داشته باشی، باید مستمرا در حال نظارت بر امور باشی.خداوند تا الان نیز نظام را زیاد پشتیبانی کرده؛ اگرعنایت الهی نبوده است تا اکنون اوضاع مان متفاوت شده می بود.باید به فکر مسائل و مشکلات مردم به خصوص آنها یی که انقلاب کرده و به جبهه رفتند و الان سختی اقتصادی را تحمل می کنند و پشت نظام ایستادند؛ و واقعا هم نیاز به دلسوزی و پشتیبانی دارند و باید برای ترقی شان تلاش کرد و غفلت از این افراد گناه است.
در این شبکه سلامت مادر، نوزاد، جنین، بچه جند ساله تا زمان فوت انسانها وجود دارد و بستگی به سن، جنسیت و حرفه نقل است و سلامت خانواده جز مهمی است اما در کنار آن سلامت محیط، سلامت حرفهای، آموزش سلامت و سلامت مدارس و … وجود دارد و اگر اسم بگذاریم سلامت خانواده یعنی بقیه برنامههای سلامت مهم نیست.این را کج سلیقه ای میدانم و به علت نا آشنایی با مسائل سلامت سرزمین است، زیاد حیف است که چند سال عمر مردم بیراهه برود و نه تنها کار خود را انجام ندهد، بلکه تخریب هم شود. در نتیجه این کار زیاد اشتباهی بوده وهست و رهبری معظم نیز دوبار به وزیر محترم تذکرداده بودند.کمیسیون بهداشت و درمان مجلس و شورای عالی انقلاب فرهنگی، دولت، مجمع تشخیص مصلحت نظام و بقیه نهادها علیرغم نامه ها، تذکرات و هشدارهای فرهنگستان علوم پزشکی کشو، به علت این که سلامت در ذهنشان مهم نمیآید زیاد ورود نمیکنند.
با اهمیت ترین برتری وزیر بهداشت دولت چهاردهم چه موضوعی باید باشد؟باید برتری وزیر تازه در اجرای «سیاستهای کلی سلامت» باشد؛ چرا که در این سیاست ها؛ شبکه، ادغام، ترقی سلامت، پیشگیری از بیماری ها وجود دارد.این چنین ابعاد گوناگون سلامت، احیای مطرح ژنریک دارو که در زمان وزارت مرحوم دکتر زرگر، بنده هم معاون ایشان بودم، وی به شرکتهای چند ملیتی سختی آورد تا داورهای ما را به اسم ژنریک بدهند، چون تجارتی دارو قیمتی ۱۰ برابر زیاد تر از ژنریک داشت. وی با این که دوره وزارت طویل نداشت اما این عمل بزرگ را انجام داد.ما نیز زیاد منفعت بردیم اما کم کم دوستان ، وزارا و مسئولان دیگر این را فراموش کردند.طبیعتا تعارض منافع جهت میشود فراموش کنیم .کارخانه ها مجدد قیمت دارو را بالا برند. اکنون نسخه کردن داروهای ژنریک در آمریکا که خود سازنده انواع داروست به ۹۰ درصد رسیده یعنی ۹۰ درصد نسخ دارویی در آمریکا بانام ژنریک نوشته می شود نه اسم تجارتی. در اروپا ۹۲ درصد و کشورهای متمکن نیز ژنریک را منفعت گیری می کنند اما ما به عکس حرکت می کنیم.
انسان دلش نمیخواهد ناآگاهی و جهالت دوستان را خیانت نام نهد اما بعضی اوقات اوقات تشخیص مرز این دو مشکل است. ما می دانیم منفعت اقتصادی دارد و در مصرف دارو صرفه جویی می شود. بیمار بیچاره که فهمید نمی شود.به این علت در سیاستهای کلی راجع به طب سنتی، بندی وجود دارد که باید تبیین کنیم و با تحقیقات عمل کنیم و به نظر میرسد بهترین کار این است که در نهایت ادغام شود اما چون هرکسی ساز خود را میزند؛ الان مصوبات بدی گرفتند که فقط به دعوای طب سنتی و طب جاری را زیاد تر می کند و ضررش را هم مردم می دهند؛ یقیناً جیب یک عده ای پر می شود، یعنی عدهای که اصلا سواد این حسن ظن ندارد، اما متاسفانه مدتی است به قیمتهای انسانی و اسلامی مقداری بی دقت هستیم؛ در حالی که رهبری معظم آنقدر به آن اهمیت دادند و فرمودند باید قیمتها در مراکز آموزشی و هم محیطهای اراعه مراقبت ها و خدمات سلامت اموزش داده شود تا در جامعه نهادینه گردد. باید تلاش ما این باشد تا مراجعین از ما یاد بگیرند و این ارزشها در جامعه نهادینه شود.حقیقت قضیه این است که اگر همه هم خود را بر اجرای سیاستهای کلی سلامت از نظر سلامت صرف کنیم، هیچ کم و کاستی نخواهیم داشت./فارس
دسته بندی مطالب
[ad_2]