انتشار کردن ۲ مجموعه شعر_دلچسب

به گزارش

خبرگزاری موج

، مجموعه شعر «قطارِ آبی و قرمز: طنزهای کلاسیک و مدرن؛ با چاشنیِ پست‌مدرن» سروده مصطفی خلیلی‌فرد در ۱۵۰ صفحه با شمارگان ۱۱۰ نسخه در انتشارات نگیما (انتشارات نگار و نیما) انتشار شده است.

در دیباچه این کتاب به قلم خلیلی‌فرد می‌خوانیم: از شاعرانِ خِطّه اصفهانم و ساکن تهران. تحصیلات دانشگاهی‌ام دکترای تخصّصی زبان و ادبیات فارسی است. اولین شعرم را در قالبِ چارپاره – با تِمِ عاشقانه و با گفتنِ ترانه- در تابستان ۱۳۵۴ سرودم؛ که در کتاب «ماه می بود و سیب سرخ» چاپ شده است؛ [نشر روزگار / ۱۳۸۰]

در سرودنّ شعر قالبی فکر نمی‌کنم، چراکه غالباً شعر به سراغ من می‌آید؛ به این علت تا نیامده است از کجا بدانم در چه هیأتی ظاهر خواهد شد؟ اما هرگاه که سرک کشید و خودی نشان داد، نو و قدیمی‌اش معلوم می‌شود…

و اما نگاه من در طنز زیاد تر اجتماعی است و مقداری هم عاشقانه…..! اگرچه بدبین نیستم اما افراط در خوش‌خیالی را هم نتیجه ساده‌لوحی می‌دانم….. عینکم سیاه نیست.. شیشه‌هایش نیز چنان تمیز و شفاف است که بعضی اوقات به عینک داشتنِ خودم شک می‌کنم…

به این علت، سروده‌هایم نیز انعکاسِ بخشی از حقیقت‌های اجتماعی است _به روشنترین وجهِ ممکن- بویژه آنکه مطلقاً عضو هیچ حزب و گروهی نبوده‌ام و به همین علت حسابم با همه صاف است؛ بدهکار فردی نیستم طلبی هم از فردی ندارم. به این علت اندیشه‌ام آزاد است و شعرم مردمی …!

در شعری از مجموعه با گفتن «چینی بَندزَن» می‌خوانیم:

تا نگاهم از نگاهت نُقل چید و قند خورد

قسمتی از حال تو با حس من پیوند خورد

در «سماع صوفیان» لبخند و شربت داشتی

صوفیِ ما هم فریب شربت و لبخند خورد

صوفی ما، این دل پروانه شکل در به در

– با شکستن‌های پی در پی – به زلفت بند خورد

ای کماندارِ سپاهت تا سمرقند آمده

ای که تیر غمزه‌ات بر قله الوند خورد!

تُرک من هنگامی «بیاتِ ترک» می‌خواند مرا

«قند خوردش» پسته‌ای تر می‌شود با «گَند خورد….»

۲ مجموعه شعر انتشار شد

این چنین کتاب «غوغای کلام عاشقانه: دلنوشته‌های شعرگونه شالان» از شهلا تهرانی در ۵۷ صفحه در نشر یادشده اراعه شده است.

 در  شعر «به تو فکر می‌کنم» آمده است:

به تو که عاشقانه‌هایمان حتی،

رشک‌انگیز فرشته‌ها می بود

به تو فکر می‌کنم، تا این مدت دلم با توست

آنقدر خوب بودی که نمی‌توانم به غیر تو فکر کنم!

به تو که با همه کم‌حرفی‌هایت

در نگاهت غوغایی از کلام و واژه‌های عاشقانه می بود

همیشه می‌خواستم همچون خون در تو جاری شوم در رگانت

آسمان نخواست

خدا نخواست

انگار تو را از من زیاد تر دوست می‌داشت

کوتاهی‌هایم را بر من ببخش! عزیزم، عشقم

اگر باز مجدد دنیا بیایم می‌خواهم در کنار تو باشم

سیل‌وار اشک‌هایم روان است از گونه‌هایم

چه مقدار دلم هوای تو دارد

آن نگاه‌های عاشقانه را

همیشه یارت را قشنگ می‌دیدی

دلم دلگرمی‌هایت را می‌خواهد

حال گریانم من

جای تو همه جا خالیست

کوچه، شهر، جهانی بی تو، زیاد خالی و پوچ و تهیست