۲ مطلب یک آمار شگفت در قسمت مسکن ایران_دلچسب

به گزارش خبرنگار
اقتصادی
خبرگزاری موج

، بر فردی پوشیده نیست که قسمت مسکن در ایران با چالش های جدی رو به رو است. گزارش های رسمی حاکی از این می باشند که مقدار ساخت سالیانه مسکن در ایران که باید حداقل یک میلیون واحد باشد به ۳۰۰ هزار واحد سقوط کرده است. در عین حال، گزارش ها از مهاجرت شمار قابل توجهی از فعالان قسمت ساخت و ساز مسکن از ایران و اغاز فعالیت های آن ها در کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و یا ترکیه نیز خبر می دهند. بر پایه آخرین برسی‌ها، میانگین قیمتی هر متر مربع مسکن در تهران به حدودا ۱۱۳ میلیون تومان رسیده است.

این در حالی است که ثابت ماندن حالت درآمدی مردم و جلو زدن قابل دقت نرخ تورم از آن، خانه‌دار شدن را به یک رویای لوکس برای تعداد بسیاری از مردم کشورمان تبدیل کرده است. گزارش های گوناگون اصرار دارند که اکنون قسمت قابل احتیاط ای از درآمد خانوارها ظرف پرداخت هزینه های مسکن به اختصاصی در قالب پرداخت اجاره بها می‌شود. موضوعی که به نظر می رسد در سال های آتی با تداوم روال جاری، حالت بدتری نیز به خود بگیرد.

با این حال، به تازگی ناظر انتشار کردن یک آمار تازه در رابطه قسمت مسکن ایران بوده ایم. ماجرا از این قرار است که خبرگزاری فارس در گزارشی به این مساله اشاره داشته که اکنون نزدیک به ۲.۸ میلیون واحد مسکونی خالی در ایران داریم. شگفت این که کل مستاجران سرزمین حدودا ۳ میلیون خانوار می باشند. این آمار دو مطلب مهم را به ذهن مخابره می کند.

اول این که در حوزه ساختار حکمرانی قسمت مسکن باید خانه تکانی جدی صورت گیرد. به نظر می رسد قسمت مسکن رها شده و عدم اعمال سیاست های موثر در این حوزه جهت شده تا ظرفیت های قابل توجهی مغفول بمانند و منفعت گیری نشوند. ما در سرزمین بحران اراعه و تقاضا در حوزه مسکن داریم و تقاضا برای مسکن زیاد تر از اراعه است اما ۲.۸ میلیون واحد مسکونی، مورد هیچ منفعت گیری ای قرار نمی گیرند.

اگر تنها بخشی از این ظرفیت مورد منفعت گیری قرار گیرد، می توان به باز شدن گره های بسیاری در حوزه مسکن ایران امیدوار می بود. این مهم محقق نمی شود مگر این که سیاست های موثری اعمال شوند و روندهای تازه ای به اختصاصی در عرصه حکمرانی در پیش گرفته شود.

مساله دوم این که تا جای ممکن باید خالی ماندن خانه ها در ایران به امری پرهزینه تبدیل شود. نباید اجازه داد که افراد یا نهادهایی با احتکار خانه، مسکن را به کالایی کاملا اندوخته ای تبدیل کنند و جهت سخت تر شدن زندگی برای طیف های قابل توجهی از مردم کشورمان شوند. در این رابطه به طور خاص این نظر نقل می شود که باید مالیات بر خانه های خالی وضع شود. به طور کلی باید سیاست هایی در دستورکار قرار گیرند که در قالب آن‌ها، راکد گذاشتن اندوخته هایی نظیر مسکن، با چالش و هزینه همراه باشد. معادله ای که از چشم اندازی کلان به سود کشورمان است.