[ad_1]
به گزارش دلچسب
به گزارش خبرنگار
اقتصادی
خبرگزاری موج
آخرین مطالب
، با ممنوعیت واردات ماشین، خودروسازان داخلی و مونتاژکاران به تامین کننده ماشین مورد نیاز سرزمین تبدیل شدند و در بازار انحصاری که برای آنها به وجود آمده می بود، یکه‌تاز شدند؛ لذا قیمت ماشین‌های داخلی و مونتاژی طی سال‌های ممنوعیت واردات ماشین روز به روز در بازار افزایش یافت و با تشکیل فاصله بین قیمت کارخانه تا بازار دلالان و سوداگران بیشتر از پیش داخل بازار ماشین شدند.
همزمان با ممنوعیت واردات ماشین باکیفیت، بازار ایران به جولانگاه خودروهای چینی درجه چندم تبدیل شد و مردمی که از خرید ماشین باکیفیت محروم شده بودند، به سمت این برندها رفتند. یقیناً خودروسازان چینی در این سال‌ها به لطف آزمون و اشتباه در بازار ایران پیشرفت‌هایی چه در او گفت و گو فنی و چه طراحی داشته‌اند اما تا این مدت هم قیاس این خودروها با برندهای آلمانی، ژاپنی و حتی کره‌ای، قیاسی مع‌الفارق است.
افزایش شدید قیمت ماشین، به مرور ماشین را از یک کالای مصرفی به کالای اندوخته‌ای تبدیل کرد؛ به طوری که انگیزه اکثر افراد از ورود به این بازار دلالی و نگه داری اندوخته می بود و نه خرید ماشین برای مصرف! در این چنین شرایطی، مصرف کننده واقعی که با انتخاب‌های محدودی نیز مواجه می بود، یا باید در لاتاری خودروسازان داخلی شرکت می‌کرد و یا ماشین را با چندین برابر قیمت از دلال می‌خرید.
به جستوجو اوضاع آشفته بازار ماشین سرزمین، دولت سیزدهم در اسفند ماه ۱۴۰۰ برای «بهبود حالت صنعت خودروسازی سرزمین» دستور ۸ ماده‌ای صادر کرد در بند ۴ این دستورالعمل به از بین بردن مانع ها واردات ماشین اصرار شده می بود. در بند ۴ این دستورالعمل آمده می بود که «به منظور افزایش رقابت‌پذیری و از بین بردن شائبه انحصار و جبران افتتولید ماشین، مانع ها قانونی و اجرایی واردات ماشین در سال ۱۴۰۱، حداکثر ظرف سه ماه از بین بردن شود.»
به جستوجو این دستور، بعد از رفت و برگشت‌های چندباره آیین‌نامه واردات ماشین بین دولت و مجلس، نهایتاً آیین‌نامه واردات ماشین خارجی تصویب و ابلاغ شد و بعد از ۵ سال بازار ماشین سرزمین ناظر ورود خودروهای خارجی می بود؛ هرچند که بر پایه آمار این واردات به طور قطره‌چکانی و کمتر از تعدادی است که بتواند بازار ماشین سرزمین را تکان دهد!
درحالی که امید می‌رفت که با بازشدن مجدد واردات، بار دیگر ناظر تردد خودروهای باکیفیت در خیابان‌ها باشیم، عمده خودروهای وارداتی نیز چینی و حتی برندهایی همانند تویوتا، نیسان، هوندا و حتی بی‌ام‌وه‌های اراعه شده در سامانه نیز مونتاژ چین می باشند؛ مونتاژی‌هایی که کیفیت آنها به مراتب پایین تر از مونتاژ کارخانه مهم است و این تفاوت از رنگ ماشین تا کیفیت فنی کاملاً مشهود است.
ماجرای واردات مونتاژی‌های چینی به تفاوت کیفیت ختم نمی‌شود و یکی از شرکت‌هایی که داخل کننده تویوتاهای چینی است، خودروهایی به مردم تحویل داده که از همان ابتدا ضربه خورده و رنگ‌دار بوده‌اند! این نوشته در کنار زمان طویل تحویل ماشین(بیشتر از دو برابر ۳ ماه کاری که شرکت‌ها اظهار می‌کنند) و همچین نبوده است خدمات و قطعات علتخشم خریداران شده است.
در ادامه توانایی یکی از هموطنان از تبریز که خریدار ماشین تویوتا لوین چینی بوده است را می‌خوانیم. این مخاطب به خبرنگار ما می‌گوید:
اولین بار که بعد از راه افتادن مجدد واردات ماشین سامانه خودروهای وارداتی راه‌اندازی شد، روال آن به این صورت می بود که متقاضیان باید مبلغ ۵۰۰ میلیون تومان را در سامانه بلوکه می‌کردند تا برتری تخصیص ماشین به آنها داده شود. ما نیز همانند دیگر متقاضیان، این مبلغ را واریز کردیم. نزدیک به دو یا سه ماه سپس، این مبالغ از حالت بلوکه خارج شد و فرآیند برتری‌بندی اغاز شد.
در ابتدا قرار می بود برتری‌بندی برای ۱۰۰ هزار نفر انجام شود، اما بنا به دلایلی که دقیقاً اشکار نشد، تنها نزدیک به ۳۰ تا ۳۵ هزار نفر مشمول این برتری‌بندی شدند. بعد از اظهار برتری‌ها، چند ماه سپس فرآیند تحویل ماشین اغاز شد. زیاد تر خودروهای اراعه‌شده در آن زمان، مدل‌های چینی و نسبتاً رده‌پایین بودند. به‌تبع آن، افرادی که برتری بالاتری داشتند، سریعتر به خودروهایشان دست یافتند و این روال ادامه یافت.
بعد از مدتی، شرکت «معین خودروی ایرانیان» داخل این سامانه شد و خودروهایی نظیر تویوتا را برای اراعه معارفه کرد. من و جمعی از دوستانم موفق شدیم در ماه‌های دی و بهمن ثبت‌نام خود را برای این خودروها انجام دهیم. بعد از طی مرحله های مختلفی نظیر قرعه‌کشی و برتری‌بندی، سرانجام در اسفندماه ۱۴۰۲، قرعه به نام ما افتاد.
۴ روزه پول بریز یا انصراف بده!
بر پایه روال تعیین‌شده، شرکت موظف می بود نیمی از مبلغ پیشنهادی برای ماشین را از متقاضیان دریافت کند. عرف این می بود که برای پرداخت این مبلغ، مهلتی نزدیک به دو هفته تعیین می‌شد تا متقاضی بتواند منبع های مالی موردنیاز را فراهم و مبلغ را واریز نماید اما متأسفانه، یا احتمالا به‌صورت به عمد، شرکت «معین ماشین ایرانیان» در اواخر اسفند ۱۴۰۲ به ما، که متقاضی خودروی تویوتا بودیم، خبرداد که تنها پنج روز برای واریز وجه زمان داریم. در واقع با دقت به تاریخ اظهار واریز وجه، این مهلت به چهار روز پایانی سال محدود شد؛ روزهایی که همان گونه که می‌دانید، از شلوغ‌ترین و پرمشغله‌ترین ایام برای انجام امور بانکی است. به ما حرف های شد که اگر مبلغ در این چهار روز واریز شود، خواست ثبت خواهد شد، در غیر این صورت، به منزله انصراف از مطرح است.
قطعاً کمتر فردی است که این مبلغ پول را به طور نقدی در حساب خود نگه دارد و حتی اگر این چنین مبلغی را هم داشته باشد، جابه‌جایی ۲ میلیارد و ۴۷ میلیون تومان پول، در ۴ روز کار سختی است چرا که در این زمان بانک‌ها نیز به دلایل همانند سیستم قطع است! در روال کار سنگ‌اندازی می‌کنند. به هر صورت اما بنده و افرادی که در آن شرایط بودیم، دلار و طلا فروختیم تا مبلغ مورد نیاز را مهیا کنیم.
سال تازه که رسید از شرکت پیگیر بودیم که حالت ماشین ما به چه شکل است چرا که نه قراردادی داشتیم و نه هیچ سندی از واریز پول. بعد از رفت و آمد زیاد متقاضیان این ماشین در اردیبهشت ماه خبرداد که ما قرارداد را به طور اینترنتی آماده کرده و به شما می‌دهیم. خب، همه انها گفتند زیاد هم عالی، ما از این شرکت قرارداد بگیریم.
امضای قرارداد ترکمانچای
این شرکت، از سر زرنگی، یک ساز و کاری راه‌اندازی کرده می بود که تا وقتی که قرارداد را امضا نمی‌کردی، مفاد قرارداد و خودِ آن برایت نمایش داده نمی‌شد. یعنی شما چشم‌بسته باید یک قرارداد را امضا می‌کردی. اگر هم دوست نداشتی، امضا نمی‌کردی و شرکت می‌او گفت پولت را عودت می‌دهد. تازه خدا می‌داند که چند روز سپس این پول را عودت می‌داد.
یعنی شرایطی برای شما تشکیل می‌شد که نه راه بعد داشتی و نه راه پیش؛ ناچار بودی امضا کنی، چون دو میلیارد و خورده‌ای پول را واریز کرده بودی و این پول چند ماه در حساب شرکت مانده می بود. اکنون اگر می‌خواستی انصراف بدهی و قرارداد را امضا نکنی، معلوم نبوده است که شرکت کی پول را برمی‌گرداند، یا این که آیا چیزی از آن کم می‌کند یا نه( برای مثالً تحت گفتن فرانشیز یا مواردی همانند به آن). خلاصه، همه‌چیز در هاله‌ای از ابهام قرار داشت.
بچه‌ها رفتند و قرارداد را امضا کردند. چند نفرشان سپس از امضا آمدند و انها گفتند: در این قرارداد نه سخنی از سود تأخیر آمده، نه رنگ ماشین اشکار است، نه مدل ماشین، و حتی در روبه رو گزینه‌ی «پلاک داشتن ماشین» نوشته شده: «در صورت امکان این که بتوانیم برایتان پلاک بگیریم!» یعنی یک قرارداد ۱۰۰ درصد یک‌طرفه به سود معین ماشین ایرانیان و به زیان مشتری.
مدیر این پروژه آقای ضیغمی هم در روبه رو این عمل سکوت کرد و اگر یک تیر چراغ برق به جای ایشان می‌نشاندند ثمرش زیاد تر می بود! ایشان ۱۰۰ درصد طرفدار معین ماشین بودند. در همین قرارداد یک طرفه معین ماشین قید کرده می بود که ظرف ۷۵ روز به شما ماشین می‌دهیم و ما عم علیرغم همه ناملایمات گفتیم که امیدواریم ظرف این زمان ماشین را به ما تحویل بدهد.
سپس از زمان چند ماه که گذشت برخی مشتریان که به شرکت مراجعه کرده بودند، انها گفتند: «آقا، ما مراجعه کردیم؛ این شرکت اصلاً هیچ ماشینی ندارد!» در مراجعات می‌گوید که «من تا این مدت تحویلی‌های بهمن را ندادم، اکنون چه برسد به افرادی که در اسفند ثبت‌نام کرده‌اند!»
داستان بیخ اشکار کرد و همه‌ی مشتریان هر روز می‌رفتند و معترض می‌شدند. شرکت می‌او گفت: «اولاً من همه تعطیلات را کم می‌کنم چون نوشتم روز کاری؛ ثانیاً پنج‌شنبه‌ها روز کاری محسوب نمی‌شود!» ما هم به همه مراجع ذی‌صلاح مراجعه کردیم و گفتیم که پنج‌شنبه‌ها روز کاری است، این‌طور نیست که هر شرکتی که دلش بخواهد، یک روز را تعطیل کند و در هفته حسابش نکند.
اما این شرکت با بهانه‌های واهی می‌او گفت پنج‌شنبه روز کاری نیست. ما هم گفتیم: «زیاد خب، اصلاً پنج‌شنبه روز کاری نیست!» به‌هرحال، مطابق محاسبه‌ی خودشان، ۷۵ روز کاری قبل، و اکنون که رسیده‌ایم به تیر و مرداد، باید ماشین‌های ما آماده باشند. یعنی پنج ماه از سال قبل و تا این مدت ۷۵ روز کاری‌شان هم نشده! ولی شرکت هم چنان همین روال را ادامه داده.
تا این لحظه‌ای که من با شما سخن بگویید می‌کنم، علیرغم همه تأخیرهایی که در تحویل خودروها اتفاق افتاده از جمله برای خودِ بنده که در نهایت در آبان ۱۴۰۳ ماشین را تحویل گرفتم، یعنی سپس از ۸–۹ ماه ماشین خود را گرفتم. همین تحویل هم فقط وقتی انجام شد که خودمان رفتیم آنجا و کلی خواهش و التماس و تمنا کردیم تا ماشین را به ما بدهند.
سود تاخیری در کار نیست
و اما داستان سود تأخیر… که کلاً هیچ‌کس، علیرغم همه‌ی پیگیری‌ها، تا این لحظه نتوانسته از این شرکت حتی یک ریال بگیرد. چه آن‌هایی که رفتند شکایت کردند، چه آن‌هایی که خود شرکت بهشان حرف های می بود که «می‌دهیم، فرم پر کنید.» ولی تا این لحظه، حتی یک ریال هم به فردی پرداخت نشده است.
خودروهای ثبت‌نامی سر از بازار آزاد درآورد!
ماجرای معین ماشین اکنون به قسمت‌های دلنشین‌ترش رسیده، یعنی به نوشته تحویل ماشین. این شرکت، تعدادی از خودروهای تویوتا لوین ۱۸۰۰ سی‌سی هیبریدی را داخل کرده می بود. خودروهایی که یا رنگ‌های خاصی داشتند یا جزو سری‌های S.E بودند. سری‌های S.E در واقع نسخه‌های اسپرت محسوب خواهد شد که دارای یک‌سری آپشن‌ها و امکانات بصری بهتر می باشند؛ همانند سپرهای اسپرت، مانیتور متفاوت، صندلی‌های برقی یا صندلی‌های چرمی برقی و دیگر امکاناتی که طبیعتاً علتبالا رفتن قیمت ماشین خواهد شد.
سپس از مدتی، با وجود این که تعداد بسیاری از مشتریان در صف نوبت تحویل ماشین بودند، بازار پر شد از لوین اسپرت. همین نوشته علتشد بچه‌ها پیگیری کنند و فهمید شدند که شرکت معین ماشین، بدون این که خودروها را مطابق نوبت به ثبت‌نام‌کنندگان تحویل دهد، به نوعی با زد و بند، ماشین‌ها را به نمایشگاه‌داران یا دوستان خودش فروخته و این خودروها از طریق بازار آزاد در حال اراعه شدن می باشند.
اکنون این که این خودروها چطور از بازار آزاد سر درآورده‌اند، الله اعلم! آیا توسط کارکنان یا افراد خاصی در شرکت، خارج از نوبت تحویل گرفته شده‌اند؟ چه سازوکاری داشته؟ تا این لحظه، هیچ جواب شفافی به هیچ‌کس داده نشده.
ما بابت این ماجرا از شرکت معین ماشین شکایت کردیم و نوشته را از سازمان تعزیرات، قوه قضائیه، سازمان حمایتاز مصرف‌کننده و… پیگیری کردیم اما تا این لحظه جوابی به ما نداده است.
خودروهای این شرکت به دو دسته تقسیم شده بودند: کرولا و لوین؛ که فقط از نظر ظاهری مقداری متفاوت بودند، وگرنه مطابق ادعای شرکت، قیمت و آپشن‌هایشان تقریباً برابر بودند اما شرکت، بر پایه این که شما کرولا ثبت‌نام کرده‌اید یا لوین، نوبت‌دهی متغیری اعمال می‌کرد.
برای مثالً اگر کرولا ثبت‌نام کرده بودی، می‌انها گفتند «کرولا نداریم، فقط لوین موجوده، اگر می‌خواهی همینه، اگر نمی‌خوهای، برو چند ماه دیگه چشم به راه شو!» این قضیه علتدوگانگی و سردرگمی مشتری‌ها شده می بود. برخی ناچار می‌شدند ماشین را معاوضه کنند، برخی دیگر هم ناچار بودند همان خودروی پیشنهادی شرکت را قبول کنند.
یکی دیگر از ماجراها مربوط به مدل خودروها می بود. این شرکت خودروها را در دو مدل ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ اراعه می‌کرد. مدعی می بود افرادی که مدل ۲۰۲۳ را تحویل می‌گیرند، مشمول سود تأخیر خواهند شد. اما تا این لحظه، هیچ‌گونه سودی به آنها پرداخت نشده است.
از طرفی، افرادی که مدل ۲۰۲۴ را می‌خواستند تحویل بگیرند، باید یک برگه را امضا می‌کردند که در آن قید شده می بود: «ما هیچ‌گونه حق تأخیر یا سودی از شرکت مطالبه نداریم و نخواهیم کرد.»
اما سوال اینجاست: آیا فردی که ماشین را با یک ماه تأخیر تحویل گرفته با منی که با ۷ ماه تأخیر تحویل گرفتم، باید یک برگه را امضا کنیم؟ آیا سود تأخیر یک ماه و هفت ماه برابر است؟ با این حال، شرکت معین ماشین در این‌باره نیز جواب روشنی به ما نداد و فقطً مدعی می بود حق با اوست!
تحویل ماشین رنگ‌دار و استوک به اسم ماشین صفر!
با اهمیت ترین موضوعی که درمورد خودروهای تحویلی شرکت معین ماشین وجود دارد، رنگ‌دار بودن این خودروهاست. دوستانی که بعد از زجرهای زیاد موفق شدند ماشین خود را تحویل بگیرند، خودروها را برای فروش به بازار بردند و لذا ملزوم می بود که ماشین را کارشناسی کنند. در این کارشناسی‌ها که در مراکز معتبر صورت گرفته می بود، اشکار شد که ۸۰ درصد خودروها مورد دار است. از خراب شدن رنگ ماشین به علت فضله پرنده، رنگ شدگی خودروها، استوک بودن قطعات و حتی رنگ شدگی کامل یک قطعه ایراداتی می بود که خودروهای صفر تحویلی معین ماشین داشت و این شرکت همه ایرادات را کتمان می‌کرد.
اعتراضات دوستان علتشد که معین ماشین شفاهاً (و نه کتباً) بگوید که شما ماشین را برای کارشناسی بیرون ببرید و اگر عیب داشت برگردانید.
بنده جزو افرادی بودم که برای تحویل گرفتن خودروی کرولا به شرکت مراجعه کردم. هنگامی رسیدم، به من انها گفتند که خودروی کرولای ۲۰۲۴ حاضر نیست و باید تقاضا بدهم که خودروی کرولا را با خودروی لوین معاوضه کنم. گفتم باشه. یک برگه‌ای را امضا کردم و بدون پرداخت هیچ وجهی، خودروی کرولا را با لوین معاوضه کردم.
سپس گفتیم اکنون که ماشین معاوضه شده، لطفاً خودروی لوین را هم تحویل بدهید. انها گفتند: “برو به انبار فلان، ماشینت را آنجا تحویل بگیر.” رفتیم انبار. سپس از کلی دوندگی، کاغذبازی و امضای یک فرم که در آن نوشته شده می بود من هیچ‌گونه حق اعتراضی در حال و آینده ندارم و …، بالاخره ماشین‌مان را تحویل گرفتیم.
مسئول تحویل آنجا، به‌محض این که من را دید، ماشین را سریع آورد و او گفت: “فوراً امضا کن و برو!” گفتم: “آقا، اجازه بدهید ماشینم را ببینم، یک رویت اولیه بکنم.” او گفت: “نه، اینجا این چنین امکانی وجود نداره!” همانند مکان‌هایی که اصلاً امکان وجود مشتری نیست، زیاد سریع ما را راه انداختند و انها گفتند برو بیرون.
من همان‌جا با کارشناس تحویل سخن بگویید کردم و گفتم: “آقا، صددرصد یقین هستید که ماشین سالمه؟” او گفت: “آقا، اصلاً شک نکن، ماشین سالمه.”
من برای این حرف های ناظر دارم؛ چون با یکی از دوستانم برای تحویل ماشین رفته بودم. ماشین را تحویل گرفتیم. من ماشین را گذاشتم روی خودروبر و بردمش مرکز کارشناسی عبادی.
هنگامی ماشین را به مرکز کارشناسی عبادی بردم، اشکار شد که روی گلگیر عقب، به‌وضوح به‌اندازه یک وجب لیسه دارد. برگه کارشناسی مهر و امضا شده‌ی مرکز تشخیص رنگ عبادی الان دست من است. به کارشناس گفتم: “آقا، مگه می‌شه؟” او گفت: “بله، اینجا لیسه دارد و ما باید این نوشته را مهر و امضا کنیم.” که کردند.
عصر می بود و شرکت تعطیل شده می بود. برگشتم شرکت، انها گفتند ما تعطیل می‌کنیم. انبار هم او گفت: “من ماشین تحویل نمی‌گیرم!” اکنون منی که از شهرستان آمده بودم، مانده بودم با خودرویی که لیسه دارد و در تهران هیچ‌فردی هم پاسخگو نبوده است.
خلاصه تا صبح کنار ماشین صبر کردیم. صبح که شد، مجدد ماشین را بردیم انبار و گفتیم: “آقا، داستان اینه(ماشین لیسه دارد).” انها گفتند: “نه، ما نمی‌تونیم قبول کنیم. باید خود آقای کاوه( که همه‌کاره شرکت معین ماشین است) به ما بگوید.”
رفتیم با آقای کاوه سخن بگویید کردیم. او گفت: “اکنون من یه مبلغی از قیمت ماشین کم می‌کنم، همون رو بهت می‌دم، این ماشین رو بردار.” گفتیم: “آقا، ما ماشین سالم ثبت‌نام کردیم. برای چی باید خودرویی بخریم که رنگ‌دار و لیسه‌دا است؟” من قبول نکردم. او گفت: “باشه، بعد ماشین رو ببر بده داخل پارکینگ.”
این همه راه رو مجدد از معین‌ماشین تا پارکینگ کوبیدم و رفتم. ماشین را تحویل پارکینگ دادم. مسئول پارکینگ قبول نکرد و او گفت: “نه، این ماشین درِش خط داره.” گفتم: “آقا، لیسه به کنار، اصلاً این خط از طرف ما نیست. ما ماشین رو با خودروبر آوردیم، فیلم و عکسش هم هست. با همون خودروبر هم برش گردوندیم.”
بهانه‌های واهی می‌آوردند که ماشین رو از ما تحویل نگیرند. ولی همین دعوایی که سر پارکینگ درگرفت، علتشد من به یک مسئله مهم پی ببرم: اینها شماره‌ی شاسی ماشین را چک کردند تا ببینند این خط روی درب ماشین از قبل بوده یا نه. گفتم: “برو فایل عکس‌های این ماشین رو بیار.” چون این خودروها قبل از تحویل به مشتری، همه انها دارای عکس و فیلم‌هایی در فایل‌هایی اشکار می باشند که کاملاً به سمع و نظر آقای کاوه و کارشناسان شرکت می‌رسد.
یعنی شرکت با علم به این که ماشین عیب دارد، آن را تحویل مشتری می دهد، بدون این که خبر بدهد. حتی قسمتی که لیسه شده می بود، هنگامی مسئول پارکینگ دید، او گفت: “آره، این مشخصه. مگه بهت نگفتن؟” گفتم: “نه تنها نگفتن، بلکه به عمد بهم گفتن که ماشین کاملاً سالمه، بردار ببر منفعت گیری کن.”
به‌هرحال، این روندی که الان دارم برای شما تعریف می‌کنم، بیشتر از ۸ ساعت طول کشید تا بالاخره رفتند و پروفایل عکس‌های ماشین را با شماره شاسی چک کردند. دیدیم بله، همان خطی که می‌انها گفتند روی درب بوده، از قبل وجود داشته است. یعنی هم لیسه داشته، هم خط و خش، و شرکت هم از این نوشته مطلع بوده ولی به ما نگفته است.
ما در نهایت این ماشین را تحویل شرکت دادیم. انها گفتند: «مجدد به انبار دماوند، در آن‌سوی تهران، مراجعه کنید تا خودروی فرد دیگر به شما تحویل دهیم.» مجدداً بنده حرکت کردم و به آن‌سوی تهران رفتم؛ مجدداً دوندگی، کاغذبازی، اخذ مهر و امضا، و تاثییر انگشت تکرار شد.
در نهایت خودرویی به ما تحویل دادند. در محل تحویل، اجازه خروج ماشین را نمی‌دادند. انها گفتند: «اینجا یک نفر وجود دارد، فردی غیررسمی با امکانات محدود، که فقطً یک بازدید ظاهری با چند دستگاه ساده انجام می‌دهد.» آن فرد نیز اظهار داشت: «سالم است.» حال آن‌که واقعاً ماشین سالم بوده یا خیر، اشکار نیست. ما ماشین را تحویل گرفتیم، روی خودروبر قرار دادیم و منتقل کردیم.
کلیه هزینه‌هایی که بابت خودروی قبلی پرداخت شده می بود از جمله هزینه خودروبر و کارشناسی ماشین را شرکت معین ماشین حتی به مقدار یک ریال به بنده پرداخت نکرد. این چنین بابت تأخیر هشت‌ونیم ماهه در تحویل ماشین نیز تا این لحظه هیچ مبلغی پرداخت نشده و به‌نظر نمی‌رسد که قصدی برای پرداخت وجود داشته باشد.
به افرادی که اعتراض کرده‌اند، نامه ارسال نموده‌اند یا حتی از طریق وکیل پیگیری کرده‌اند نیز اظهار شده است: «شما همان‌جا برگه‌ای امضا کرده‌اید که در آن قید شده هیچ‌گونه طلب و ادعایی ندارید.» شرکت به آن برگه استناد می‌کند و حتی تا این لحظه یک ریال نیز به هیچ‌یک از افراد پرداخت نکرده است.
۹ ماه انتظار و نهایتاً تحویل ماشین بدون پلاک
مسئله دیگر پلاک خودروها می بود؛ شرکت معین ماشین با استناد به بندی در قرارداد کذایی ماشین خود آورده است که اگر بتوانم ماشین را پلاک می‌کنم. برگه‌ای به شما می‌دهد که شخصاً ماشین را بدون پلاک از شرکت معین ماشین ایرانیان تحویل می‌گیرم و مسئولیت این که پلاک نشده را قبول کرده و تا وقتی که ماشین پلاک نشده حق منفعت گیری از آن را ندارم و از شما امضا و اثرانگشت می‌گیرد.
برای بنده یک ماه طول کشید که پلاک بیاید و سپس از ۸ و نیم ماه که ماشین به دست من رسید یک ماه هم طول کشید تا ماشین به دست من برسد و انگار یک ماه یک آهن پاره در پارکینگ داشتم.
کلاه‌برداری در روز روشن!
اواسط سال ۱۴۰۳، دو شرکت دیگر یعنی برساوش و سایپا نیز اراعه کننده تویوتا کرولا و لوین به بازار شدند. کرولا این ماشین را با مبلغ زیر دو میلیارد قرار است که ماشین کرولا را تحویل مردم دهد. شرکت برساوش نیز شبیه معین ماشین از نفرات اول دو میلیارد و ۴۷ و از ثبت نام کنندگان بعدی مبلغ ۲ میلیارد و ۳۵۰ میلیون تومان پول گرفت.
بعدها آقای ضیغمی خبرداد که در اظهار قیمت این ماشین اشتباهی انجام شده و ۱۹ هزار یورویی که شرکت‌ها اظهار کرده‌اند درست نیست بلکه قیمت کرولا و لوین ۱۳ هزار و ۵۰۰ یورو است یعنی عملاً معین ماشین قیمت را با ۶ هزار و ۵۰۰ یورو بیش اظهاری به گمرک اظهار کرده است که خدا می‌داند این نادرست تعمدی بوده است یا سهوی!
سپس از این سخن بگویید‌ها ضیغمی او گفت که این ماشین اکنون با قیمت کمتری به دست مشتری می‌رسد اما به ما که ماشین را گران خریده بودیم، ریالی پرداخت نشد. افرادی که این ماشین را معین یا برساوش با دلار ۶۰ تا ۷۰ تومان با قیمت ۲ میلیارد و ۳۵۰ تحویل گرفتند اما متقاضیان بعدی با دلار ۹۰ هزارتومان این ماشین را قیمت کمتری تحویل گرفتند این درحالی است که قیمت این ماشین باید با دلار و یورو بالا می‌رفت. این اتفاق درحالی افتاد که سایپا همین ماشین را با دلار ۹۰ تومنی کمتر از ۲ میلیارد قیمت‌گذاری کرده حال چطور امکان پذیر معین ماشین با دلار ۶۰ تومانی این ماشین را گران‌تر از سایپا به دست مشتری داده است؟
دسته بندی مطالب
[ad_2]منبع
