نسل عاشورایی؛ هنگامی کودک با اشک و شعور بزرگ می‌شود_دلچسب

به گزارش خبرنگار
فرهنگی
خبرگزاری موج

، محرم، تنها ماه سوگواری نیست؛ ماه پرورش است، ماهی که دل‌ها نه‌فقط به شوق گریه برای حسین(ع) می‌تپد، بلکه برای ادامه دادن راه او آماده می‌شود. کودکانی که امروز در مجالس عزاداری در کنار مادران‌شان سینه می‌زنند، فردا مردان و زنانی خواهند می بود که پرچم حق را بر دوش می‌کشند. پرورش کودک عاشورایی، یعنی از همان سال‌های کودکی، روح حماسه، ایمان، عدل‌خواهی و آزادگی را در جان او بنشانیم؛ نه با اجبار، که با عشق.

پرورش از دل روضه‌ها اتفاق می افتد

هنگامی کودکی کنار مادرش در مجلس روضه می‌نشیند و صدای نوحه‌خوان را با گوش جان می‌شنود، هنگامی اشک‌های پدر را در زمان یادآوری مصائب اهل بیت می‌بیند، در واقع اولین مفاهیم عمیق دینی، اخلاقی و انسانی را بدون آنکه درس داده شده باشند، فهمیدن می‌کند. پرورش عاشورایی از دل همین صحنه‌ها اغاز می‌شود؛ جایی که کودک با حسین(ع) آشنا می‌شود نه فقط به‌گفتن یک شخصیت تاریخی، بلکه به‌گفتن یک الگوی زنده برای زندگی امروز.

یکی از با اهمیت ترین ماموریت های خانواده‌ها، انتقال مفاهیم عاشورایی به زبان قابل فهمیدن برای کودکان است. این که به کودک بفهمانیم امام حسین(ع) برای دفاع از حق و مقابله با ظلم قیام کرد؛ این که حضرت عباس(ع) الگوی وفاداری می بود و حضرت رقیه(س) مثالای از مظلومیت و صبر کودکانه. این انتقال باید نه با خشونت و هراس، بلکه با عشق، امید و مهربانی باشد تا کودک عاشق این مفاهیم شود و نه گریزان از آن.

سینه‌زنی کودکانه، تمرین وفاداری

در تعداد بسیاری از هیئات، ناظر قسمت‌هایی هستیم که کودکان به طور جداگانه یا در کنار والدین‌شان سینه‌زنی می‌کنند، نوحه‌ می‌خوانند و با اشتیاق در مراسم شرکت می‌کنند. این وجود نه‌تنها نشاط کودک را از بین نمی‌برد، بلکه به او می‌آموزد که چطور در جمع باشد، چطور ابراز احساسات کند و چطور با دیگران در یک مسیر مشترک قدم بردارد. این تمرین اجتماعی و عاطفی، در آینده شخصیت کودک را مقاوم‌تر و متعهدتر می‌سازد.

مهدهای قرآنی و روضه‌های کودکانه

در سال‌های تازه، دقت به برگزاری روضه‌های اختصاصی کودکان افزایش یافته است؛ روضه‌هایی با زبان ساده، با شعر و نمایش و داستان‌سرایی. مهدهای عاشورایی و برنامه‌های مخصوص کودکان در هیئات، زمان مغتنمی است برای نهادینه‌سازی مفاهیم عمیق دینی در ذهن پاک و آماده کودک. در این برنامه‌ها کودکان هم بازی می‌کنند، هم یاد می‌گیرند و هم گریه می‌کنند، بی‌آنکه سختی و اجبار حس کنند.

نقش پدر و مادر؛ الگوسازی با حرکت

والدین نخستین الگوی تربیتی کودک می باشند. اگر مادری در شب عاشورا با احترام چادر مشکی به سر کند و با اسایش فرزندش را برای شرکت در مراسم آماده کند، کودک از او یاد می‌گیرد که محرم، زمان احترام است. اگر پدری زمان شنیدن روضه بی‌اختیار اشک بریزد، کودک می‌آموزد که گریه برای مظلوم، نشانه انسانیت است. پرورش عاشورایی در خانه اغاز می‌شود، نه در هیئت.

کودک عاشورایی یعنی کودک مقاوم

در دنیای پرهیاهو و پرتلاطم امروز، تعداد بسیاری از کودکان در معرض صدمه‌های تربیتی، رسانه‌ای و اجتماعی‌اند. اما کودکانی که از سنین پایین با مفاهیم مقاومت، آزادگی، ایثار، مظلومیت و عدل آشنا خواهد شد، در برابر این صدمه‌ها مقاوم‌ترند. کودک عاشورایی، نه فقط عزادار، بلکه بیدار است؛ او در آینده در روبه رو ظلم سکوت نخواهد کرد، چون آموخته است که حسین(ع) در برابر ظلم ایستاد، حتی اگر تنها ماند.

آینده از آنِ حسینی‌ها است

بچه‌هایی که امروز با لباس مشکی در مراسم عزاداری امام حسین(ع) وجود دارند، همان‌هایی می باشند که فردا پرچم‌داران عدل و ایمان خواهند می بود. پرورش کودک عاشورایی، نوعی اندوخته‌گذاری تربیتی و اجتماعی است برای ساختن نسلی که هم دین‌دار باشد و هم دغدغه‌مند، هم اهل اشک باشد و هم اهل عمل.

پرورش کودک عاشورایی یعنی پرورش نسلی عاشق، مقاوم، عدل‌خواه و مهربان. نسلی که با اشک بزرگ می‌شود، اما اشک را فقطً برای گریه نمی‌خواهد، بلکه برای آبیاری درخت حقیقت می‌خواهد.

این محرم، بیایید سهم فرزندان‌مان را از معرفت عاشورایی زیاد تر کنیم؛ نه با سخنرانی‌های خشک، بلکه با حرکت، عشق، اشک و بغل. چرا که آینده، از آنِ کودکانی است که نام حسین(ع) را نه‌فقط در دفتر مشق، که در جان و دل خود نوشته‌اند.