به گزارش دلچسب
مجموعه عکس های هانیه یاوری تواناییای مشترک از زیستن در شهر مدرن را به عکس میکشد؛ جایی که انسان در بین جریان بیآخر حرکت و ازدحام، حضوری نیمهشفاف و ناپایدار اشکار میکند. بدنها محو خواهد شد، چهرهها از وضوح میگریزند و فرد در دل جمعیتی پرهیاهو، به سایهای گذرا بدل میشود. این محو شدن نه به معنی غیبت، بلکه نشانهای از نوعی وجود متزلزل است؛ حضوری که با شتاب و سختی محیط شهری تعریف میشود.
مجموعه عکس های هانیه یاوری تواناییای مشترک از زیستن در شهر مدرن را به عکس میکشد؛ جایی که انسان در بین جریان بیآخر حرکت و ازدحام، حضوری نیمهشفاف و ناپایدار اشکار میکند. بدنها محو خواهد شد، چهرهها از وضوح میگریزند و فرد در دل جمعیتی پرهیاهو، به سایهای گذرا بدل میشود. این محو شدن نه به معنی غیبت، بلکه نشانهای از نوعی وجود متزلزل است؛ حضوری که با شتاب و سختی محیط شهری تعریف میشود.
مجموعه با زبان بصری خود بر تضاد بین فرد و جمع، ایستایی و حرکت، و هویت و بیهویتی پافشاری میکند. مخاطب در روبه رو با آن، ناگزیر با سوالهای بنیادین مواجه میشود: جایگاه فردیت در جهان معاصر کجاست؟ و چطور در بین شبکههای پیچیده شهر، ادراک ما از خود و دیگران دچار دگرگونی میشود؟
محسن حسینخانی یادداشتی درمورد این مجموعه برای «پشتبام» نوشته و معتقد است:
این تصاویر نه تنها داستانی از بدنهای بهدامافتاده است، بلکه بازتابیست از عکس العملهایی مداوم برای بازسازی هویت و از بین بردن زنجیرهای پنهانی، که از قبل باقی مانده است.
انسان حاضر در این تصاویر هم چنان که از یک سمت تلاش میکند تا خود را از ساختارهای اجتماعی جدا کنند، از سمتی دیگر بهطور مستمر دچار همان ساختارها میماند.

https://www.ipna.ir/?p=1081339
دسته بندی مطالب
منبع