[ad_1]
به گزارش دلچسب
خبرگزاری موج گزارش می دهد؛
«فخرفروشی های شگفت یک بازیگر سینما که اخیرا در یک برنامه گفتگومحور شرکت کرده، بار دیگر این مساله که باید حساب هنرمندان از هنرمندنماها را جدا کرد، برجسته کرده است.»
، به تازگی سخن بگویید های یک بازیگر زن سینمای ایران در قالب یک برنامه گفتگومحور با بازتابهای گسترده ای در فضای مجازی رو به رو شده است. این بازیگر که چند ماه قبل موفق به دریافت سیمرغ بلورین بازیگری جشنواره فیلم فجر هم شده، در قسمت های گوناگون گفتگوی خود از حالت مرفه اقتصادیاش سخن بگویید کرده و به شیوه های آشکار و نهان، فخر آن را فروخته است. وی حتی خود را با برخی از همکارانش نیز قیاس کرده و آن ها را از منظر مالی از خود پایینتر دانسته است! این حرکت که یقیناً پیشتر نیز در رابطه برخی از سلبریتی های کشورمان هم مشاهده شده، بازخوردهای مختلفی را برانگیخته است. با این حال، در رابطه با این قبیل رفتارها باید ۳ مسئله را مد نظر داشت.
اول این که از قدیم الایام چندین دفعه حرف های شده که هنرمندان اندوخته مهم خود را از نگاه مردم می گیرند. در حقیقت، مردمی بودن یکی از ویژگی های مهم هر هنرمندی است. حال باید از برخی افراد که نام خود را هنرمند میگذارند سوال کرد که براستی نسبت آن ها با مردم کشورشان چیست هنگامی می بینند که مردم ایران با مشکلات اقتصادی مختلفی دست به گریبان می باشند و آن ها در یک برنامه صریحا فخر ماشینی که سوار می شوند یا محله ای که در آن زندگی میکنند را به مردم می فروشند؟ کدام هنرمند واقعی این چنین ویژگی دارد؟
مساله دوم این که این قبیل رفتارهای برخی سلبریتی ها جهت می شود تا برخی از مردم، دست به قیاس ذهنی بزنند. موضوعی که سطح نارضایتی اجتماعی را افزایش می دهد و درعین حال، این فکر را برای برخی افراد نظیر نوجوانان و جوانان تشکیل می کند که اعتبار و شخصیت و احترام فقط از مسیر پول می گذرد و دیگر مسائل هیچ اهمیتی ندارند. هنرمندان الگوی جامعه خود می باشند و تا جای ممکن با دقت به موقعیت خاصی که دارند، باید از این مساله برای ترویج نکات مثبت و سودمند در جامعه منفعت گیری کنند نه این که خود جهت انحراف شوند.
و مسئله سوم این که برخی برنامهسازان نیز جلب نظر افکار عمومی به هر قیمتی را باید کنار بگذارند و به سهم خود جهت ارتقا ذائقه فرهنگی مردم شوند. این که برخی از درد مردم سخن می زنند اما به طور عملی به نحوی رفتارمی کنند که گویی هیچ نسبتی با مردم خود ندارند، بیشتر از آنکه نمود ای عینی از صداقت انسان ها باشد، نوعی ریاکاری را به ذهن متبادر می کند. درست به همین علت است که برخی هنرمندان و بزرگان در تاریخ جاودانه می شوند و برخی دیگر زیاد سریع از یاد می روال.
دسته بندی مطالب
[ad_2]منبع