۱۰ ورزش عجیبی که باور نمی کنید وجود داشته باشند

از ورزش های قدیمی و تکراری خسته شده اید؟ احتمالا زمان آن رسیده باشد که چیز جدیدی را امتحان کنید! به این علت امروز به بازدید ده ورزش برتری می پردازیم که حتی نمی دانستید ورزش می باشند. در ادامه به برخی از منحصر به فردترین و شوق انگیزترین فعالیت هایی که می توانید در آن ها به رقابت بپردازید، خواهیم پرداخت. برای گسترش افق های خود و کشف دنیای جدیدی از ورزش آماده شوید!

۱۰-کشتی انگشت پا

کشتی با انگشت پا ورزش شگفت و نسبتاً گمنامی است که از انگلستان سرچشمه گرفته است. قوانین بازی ساده است: دو حریف انگشتان پای خود را در هم قفل می کنند و تلاش می کنند پای حریف خود را به زمین بکوبند. اولین کسی که با پیروزی پای حریف خود را به زمان سه ثانیه به زمین بدوزد برنده مسابقه می بشود. علیرغم قوانین و ماجرای زیاد عجیبش، کشتی پا طرفداران وفادار بسیاری دارد. حتی مسابقات قهرمانی جهان این رشته نیز هر ساله در انگلستان برگزار می بشود که در آن ورزشکارانی از سراسر جهان برای کسب گفتن قهرمانی جهان گرد هم می آیند. یکی از دلایلی که علتمحبوبیت کشتی انگشت پا شده این است که این رشته ورزشی است که هر فردی می تواند بدون دقت به سن و سطح توانایی در آن شرکت کند. این ورزش به آموزش ی تجهیزات گران قیمت بسیاری نیاز ندارد و یک راه بامزه برای ورزش کردن و معاشرت با دیگران است. اگر علاقه دارید که کشتی با پا را توانایی کنید، باشگاه ها و رویدادهای محلی بسیاری در انگلستان وجود دارند که می توانید به آن ها بپیوندید. فقط کافی است کفش های خود را دربیاورید، نزدیک شده و با انگشت های پای حریف غریبی نکنید!

۹- فوتبال با توپ آتشین

فوتبال آتشین یا فوتبال با توپ آتشین یک نسخه شوق انگیز و منحصر به فرد از ورزش کلاسیک فوتبال است که محبوبیت اشکار کرده است. این بازی با توپ بزرگی که به آتش کشیده می بشود، انجام می بشود و یک عنصر خطر و شوق را به یک بازی از قبل پرتنش اضافه می کند. بازیکنان لباس ها و تجهیزات حفاظتی می پوشند و باید هم در تکنیک های فوتبال و هم ایمنی آتش توانایی داشته باشند. مقصد همان فوتبال سنتی است: گل زدن با زدن توپ به تور تیم روبه رو. فوتبال آتشین نه تنها یک ورزش بلکه یک شکل هنری است. شعله های توپ زمان پرتاب و عبور از عرض زمین نمایش مسحور کننده ای تشکیل می کنند. این بازی به عکس العمل های سریع، چابکی و کار تیمی نیاز دارد که آن را به راهی عالی برای تشکیل رفاقت و ورزشکاری در بین بازیکنان تبدیل می کند. اما ایمنی در این ورزش یک برتری است. متخصصان آموزش دیده بر بازی نظارت می کنند و دستورالعمل های ایمنی سختگیرانه ای اجرا می بشود تا مطمعن حاصل بشود که هیچ کس صدمه نمی بیند. بازی در محیطی کنترل شده انجام می بشود و بازیکنان باید همه پروتکل های ایمنی را برای شرکت در آن مراعات کنند.

۸- مسابقه گردن کشی

آیا تا به حال اسم مسابقه گردن کشی (goanna pulling) را شنیده اید؟ این یک ورزش سنتی استرالیایی است که در آن دو نفر رو در روی هم قرار می گیرند و یک بند چرمی سنگین به دور گردن آن ها بسته می بشود، سپس آن ها یکدیگر را در نسخه ای از مبارزه طناب کشی، می کشند. شرکت کنندگان ابتدا روی شکم دراز می کشیدند و سپس اندام های بالایی خود را بالا می آورند. سپس بندها به دور گردن آن ها قرار می گیرند. بازی نام خود را از ژستی که به نظر می رسد شرکت کنندگان پیروی می کنند می گیرد: ژست یک مارمولک گوآنا که بومی استرالیاست. اما مسابقه گردن کشی ریشه در قرن نوزدهم داشته که با مقصد ارج نهادن به جایگاه گوآنا ابداع شده است. با این حال، اولین دوره مسابقات ملی گردن کشی به سبک گوآنا در استرالیا در سال ۱۹۸۴ در شهر وولی، نیو ساوت ولز برگزار شد. اما این ورزش تنها او گفت و گو قوت صرف نیست بلکه استراتژی و تکنیک نیز زیاد مهم است. بازیکنان باید بدانند که چطور بدن خود را قرار دهند و بکشند تا حداکثر نیرو را به حریف اعمال کنند. با این حال این ورزش خالی از خطر نیست. بازیکنان امکان پذیر دچار صدمه هایی همانند کشیدگی های عضلانی، رگ به رگ شدن و بعضی اوقات حتی شکستگی شوند. به همین علت برای مطمعن از این که ورزش در محیطی امن انجام می بشود، عمل های ایمنی در نظر گرفته می بشود.

۷- نمایش با اسب چوبی

اسب دوانی با اسب چوبی یکی از رشته های پرطرفدار سوارکاری است که در حال فراگیر شدن است. این ورزش شامل منفعت گیری از یک اسب چوبی – همان چوب هایی که در کودکی سوارشان می شدیم و فکر می کردیم سوار اسب شده ایم با این تفاوت که سر یک اسب چوبی نیز به این چوب ها اضافه شده است – برای انجام حرکات نمایشی است. در واقع ای نورزش تنها فعالیتی برای سرگرمی و لذت بردن نیست و روشی بی نقص برای بهبود اعتدال، هماهنگی و توانایی های سوارکاری نیز هست. این یک روش سرگرم کننده برای یادگیری حرکات نمایشی با اسب (موسوم به درساژ) بدون نیاز به یک اسب واقعی است. رقابت های اسب سواری نمایشی با اسب چوبی به طور فزاینده ای محبوب شده است و سوارکاران در همه سنین و سطوح مهارتی در سراسر جهان در رویدادهای ملی با هم رقابت می کنند. سوارکاران بر پایه توانایی شان در انجام حرکات نمایشی با اسب چوبی شان، از جمله پیاف، دالان، و پیورت، درست همانند رقابت های واقعی درساژ، مورد قضاوت قرار می گیرند. این رقابت ها زیاد تر در فضایی شاد و بامزه برگزار می بشود و سوارکاران و اسب های چوبی آن ها لباس های رنگارنگ به تن دارند.

۶- سیلی زدن

سیلی زدن که با نام “مسابقات قهرمانی سیلی روسیه” نیز شناخته می بشود، ورزشی منحصر به فرد و غیرمتعارفی است. در این ورزش دو حریف را داریم که روی هم ایستاده اند و به نوبت سیلی های قدرتمندی به طور یکدیگر می زنند. اگر چه امکان پذیر برای برخی شگفت به نظر برسد، این ورزش اما هم برای شرکت کنندگان و هم برای تماشاگران به یک منظره دلنشین تبدیل شده است. در مسابقات سیلی زدن، شرکت کنندگان انعطاف پذیری فیزیکی و روانی قابل توجهی را به نمایش می گذارند. قوانین ساده می باشند: هر بازیکن به نوبت به حریف سیلی می زند و فردی که در برابر سیلی ها مقاومت کند یا قدرتمندترین و دقیق ترین ضربه ها را داخل کند پیروز بیرون می آید. در کمال ناباوری، تنها قوت ضربه دست کافی نیست و استراتژی و استقامت برای پیروزی در این ورزش زیاد مهم است. افزایش محبوبیت این ورزش را می توان به وجود پربیننده آن در شبکه های اجتماعی نسبت داد، جایی که سیلی های بیهوش کننده و رقابت های شدید دقت میلیون ها نفر را در سراسر جهان به خود جلب کرده است. فراتر از عامل سرگرمی، سیلی زدن به طور، استقامت انسان و توانایی تحمل چالش های شدید را نیز نشان می دهد. با این وجود، همانند هر ورزش فرد دیگر، نگرانی هایی در رابطه ایمنی و ریسک های احتمالی مرتبط با سیلی زدن ورزش دارد. عمل های و مقررات حفاظتی باید برای مطمعن از سلامت شرکت کنندگان در این مسابقه اعمال بشود.

۵- بُزکشی

بُزکشی یک بازی سنتی و شوق انگیز است که در افغانستان، آسیای میانه و دیگر نقاط جهان انجام می بشود. این بازی به نام های کوکپار، اولاک تارتیش و اوگلاک تارتیس نیز شناخته می بشود. این بازی بر روی اسب انجام می بشود و مقصد آن گرفتن لاشه بی سر یک بز یا گوساله است- این جنبه سنتی بعضی اوقات اوقات با یک توپ به جای جنازه حیوان جانشین می بشود و آن را به سمت دیگر زمین می برد در حالی که دیگر بازیکنان را از خود دور می کند. این بازی برای طبیعت خشن و خطرناک خود مشهور است، چون بازیکنان زیاد تر با یکدیگر برخورد می کنند و از اسب های خود می افتند. بزکشی تنها یک بازی نیست بلکه یک اتفاقات فرهنگی است که مردم را دور هم جمع می کند تا سنت هایشان را جشن بگیرند. این بازی طبق معمولً در جریان فستیوال ها و رویدادهای خاص برگزار می بشود و منبع افتخار و شرافت بازیکنان و جوامعشان است. علیرغم ماهیت خشنش، بزکشی در افغانستان و ازبکستان و دیگر مناطق آسیای میانه زیاد مورد احترام و گرامی است و نماد انعطاف پذیری و قوت مردمانی است که آن را بازی می کنند و این چنین ارتباطشان با تاریخ و فرهنگشان.

۴- هات داگ خوری

رقابت های خوردن هات داگ در ایالات متحده زیاد محبوب شده است و تعداد بسیاری از مردم برای تماشای این که شرکت کنندگان در یک زمان خاص چند هات داگ را می بلعند در این مسابقات شرکت می کنند. در حالی که برخی امکان پذیر این رقابت را سرگرم کننده بدانند، برخی دیگر استدلال می کنند که این رقابت عادات غذایی ناسالم را ترویج می کند و زیاده روی را تشکر می نماید. مشهورترین این رقابت ها، مسابقه سالانه خوردن هات داگ مشهور ناتان (Nathan’s Famous Hot Dog Eating Contest) است که در چهارم ژوئیه هر سال در جزیره کانی، نیویورک برگزار شد. این اتفاقات هزاران تماشاگر را به خود جلب می کند و چندین دهه است که از تلویزیون ملی پخش می بشود. در سال های تازه، رقابت شدیدی بین جوی چستنات، قهرمان چند ساله و جاری این رقابت ها و رقبایش وجود داشته است. علیرغم انتقادها، مسابقات خوردن هات داگ برای اهداف خیریه برگزار شده است و در برخی از این مسابقات برای بانک های غذا و دیگر سازمان های غیرانتفاعی پشتیبانی مالی جمع آوری شده است. در حالی که مسابقات هات داگ خوردن امکان پذیر برای همه دلنشین نباشد، اما بخشی منحصر به فرد و سرگرم کننده از فرهنگ آمریکایی مدرن است.

۳- زوربینگ

زوربینگ یک ورزش منحصر به فرد و شوق انگیز است که شامل پایین آمدن از تپه ای سپس از قرار رفتن در درون یک توپ بادی غول پیکر است. این توپ از پلاستیک شفاف ساخته شده که جذابیت بیشتری به آن می بخشد چون در زمان چرخیدن می توانید دنیای اطرافتان را ببینید. زوربینگ برای همه سنین یک فعالیت سرگرم کننده است و برای افرادی که از ماجراجویی های خارج از خانه لذت می برند، عالی است. زوربینگ را می توان به طور فردی یا با دوستان انجام داد و انواع مختلفی از این ورزش از جمله فوتبال زوربینگ وجود دارد. زوربینگ آبی رایج ترین نوع زوربینگ است که شامل اضافه کردن آب به توپ برای تشکیل لغزش است. این ورزش برای روزهای گرم تابستان عالی است و سطح جدیدی از شوق را به این توانایی اضافه می کند. زوربینگ را می توان روی برف نیز انجام داد که با نام زوربینگ برفی شناخته می بشود. این فعالیت دلنشین زمستانی یک راه منحصر به فرد برای خوشگذرانی در تپه های پوشیده از برف فراهم می کند. این توپ به طور اختصاصی برای شرایط برفی طراحی شده و می تواند به شدت های بالایی برسد.

۲- فوتبال با دوچرخه

سایکلبال یا فوتبال با دوچرخه ورزشی منحصر به فرد است که عناصر دوچرخه سواری و فوتبال را ترکیب می کند. این بازی در زمینی به اندازه زمین بسکتبال با دو تیم دو نفره برگزار می بشود. مقصد گل کردن توپ با ضربه زدن به آن و داخل کردنش به دروازه تیم حریف تنها با منفعت گیری از چرخهای دوچرخه است. یکی از چالش برانگیزترین جنبه های سایکلبال، نیاز به کنترل و اعتدال دقیق است. بازیکنان باید بتوانند در حالی که چشم به توپ دارند و حرکات حریفان خود را پیش بینی می کنند، با چابکی دوچرخه های خود را حرکت دهند. سایکلبال یک ورزش زیاد رقابتی است که عکس العمل های سریع، آگاهی موقعیتی بالا و توانایی تفکر استراتژیک را می طلبد. این ورزش به تناسب اندام و تمرکز ذهنی بسیاری نیاز دارد که آن را به راهی عالی برای نگه داری تناسب اندام و بهبود توانایی های شناختی تبدیل می کند.

۱- راسو دوانی

راسو دوانی یا Ferret Legging ورزشی است که در آن شرکت کنندگان، راسوهای خود را از بین مانع ها گوناگون عبور می دهند. حرف های می بشود که این ورزش از اغاز دهه ۱۹۰۰ در انگلستان اغاز شده است و از آن زمان در دیگر نقاط جهان از جمله ایالات متحده و کانادا محبوب شده است. در این ورزش، شرکت کنندگان یک شلوار تنگ به پا کرده و سپس یک راسو را داخل هر پاچه شلوار می کننن. سپس راسوها آزاد می شوند و تا خط آخر با هم مسابقه می دهند. اولین شرکت کننده ای که با هر دو راسوی خود از خط آخر عبور کند برنده مسابقه می بشود. نوع فرد دیگر از این مسابقه وجود دارد که در آن سپس از انداختن راسو در داخل شلوار، هر فردی که زمان زمان بیشتری راسو را در شلوارش تحمل کند برنده خوهد می بود. راسو دوانی مسابقه نسبتاً بی خطری است اما ریسک هایی نیز دارد. برای مثال، راسوها امکان پذیر شرکت کنندگان را گاز بگیرند یا بدنشان را خراش دهند و این چنین می توانند از شلوارهای آن ها بیرون آمده و فرار کنند.