آتشبار خاموش! | خبرگزاری ورزش ایران – ایپنا

آرمن ساروخانیان: پیش از اغاز جام ملت‌ها همه از زوج طلایی خط دعوا به گفتن با اهمیت ترین ابزار تیم ملی برای قهرمانی آسیا نام می‌بردند. مهدی طارمی و سردار آزمون در سال‌های قبل خودشان را از سطح قاره آسیا جدا کردند و در فوتبال اروپا هم چهره‌های موفقی محسوب خواهد شد. حتی رسانه‌های خارجی هم در معارفه تیم ملی ایران روی سابقه و کارآمدی این زوج اصرار داشتند. با این حال در دو بازی روبه رو فلسطین و هنگ‌کنگ سهم این دو ستاره فوتبال ایران فقط یک گل بوده.

آزمون زیاد سریع به فوتبال اروپا رفت و سپس از دوران طویل وجود در فوتبال روسیه و توانایی قهرمانی با زنیت به بایر لورکوزن پیوست. او در اغاز فصل راهی رم شد و کم کم توانست خودش را به برنامه‌های مورینیو تحمیل کند. طارمی هرچند دیرتر از آزمون نقل شد و به تیم ملی رسید، ولی سپس از انتقال به فوتبال پرتغال رشد خیره‌کننده‌ای داشت. او توانست در وجود مهاجمان اروپایی و آمریکای جنوبی آقای گل لیگ پرتغال بشود و اکنون در اغاز انتقال به اینتر، فینالیست فصل قبل لیگ قهرمانان اروپا است.

تفاوت نگاه کی‌روش و قلعه‌نویی

کی‌روش اولین بار در مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۸ از این دو مهاجم کنار یکدیگر منفعت گیری کرد. سرمربی پرتغالی تیم ملی آزمون را در نوک دعوا قرار می‌داد و از طارمی به گفتن گوش چپ منفعت گیری می‌کرد. مهاجم آن روزهای پرسپولیس هرچند توانایی بازی بسیاری در این پست نداشت، ولی زیاد سریع جا افتاد و همراه آزمون زوجی زهردار برای تیم ملی ساختند.

قلعه‌نویی برنامه متغیری داشت و ترجیح داد از آزمون و طارمی در مرکز منفعت گیری کند. ایده سرمربی تازه تیم ملی وجود آزمون در نوک دعوا و طارمی به گفتن مهاجم دوم می بود، تقریبا شبیه پستی که در پورتو دارد. قلعه‌نویی با همین ایده آرایش تیم ملی را به ۲-۴-۴ تحول داد تا ناچار نشود طارمی را به لب خط ببرد.

این مدل بازی در ماه‌های قبل اجرا شد و طارمی و آزمون کارکرد مساعد داشتند. آزمون در مقاطعی در اردوهای تیم ملی وجود نداشت، ولی طارمی در بازی‌های تدارکاتی، تورنمنت کافا و مقدماتی جام جهانی موثرترین بازیکن تیم ملی می بود. انتظار می‌رفت که این روال در جام ملت‌های آسیا هم ادامه داشته باشد، ولی فعلا خبری از درخشش این ترکیب طلایی نیست. احتمالا اگر زوج طارمی – آزمون روی دور می بود، انتقادات سپس از بازی با هنگ‌کنگ هم نقل نمی‌شد.

کم شدن غیرمنتظره

آزمون برای بازی‌های رم زیاد دیر به اردو اضافه شد و قلعه‌نویی ترجیح داد در بازی با فلسطین از او در ترکیب مهم منفعت گیری نکند. او از اغاز نیمه دوم به جای انصاری‌فرد به زمین رفت و توانست گل چهارم تیم ملی را بزند.

در بازی با هنگ‌کنگ آزمون به علت صدمه دیدن جزئی بازی نکرد و طارمی هم در غیاب زوج همیشگی‌اش‌ کم‌فروغ می بود. قلعه‌نویی با دیدن سختی هنگ‌کنگ ترجیح داد در دقیقه ۷۷ طارمی را بیرون بکشد و با اضافه کردن امید ابراهیمی خط میانی‌اش را تحکیم کند.

یکی از دلایل گل نزدن طارمی می‌تواند یارگیری فشرده حریفان باشد. در بازی با فلسطین مدافعان حریف دقت اختصاصی‌ای به او داشتند و فرارهای او پشتیبانی می‌کرد که برای بازیکنان کناری فضای خوبی ساخته بشود. نقش حرکات بدون توپ طارمی در گل‌های انصاری‌فرد و قایدی محسوس می بود.

مسئله مهم در این بازی ناهماهنگی انصاری‌فرد با طارمی می بود و در نیمه اول هیچ پاسی بین آنها رد و بدل نشد. با آمدن آزمون این شرایط تحول کرد و کیفیت همکاری در خط دعوا بالاتر رفت.

در بازی دوم پرس شدید هنگ‌کنگ طارمی را ناچار می‌کرد که برای توپ گرفتن عقب برود و زیاد تر نزدیک به مرکز زمین می بود. نمودار ضربات به توپ طارمی هم مشخص می کند که او زیاد تر در فرآیند انتقال شراکت داشته و در محوطه جریمه هنگ‌کنگ فقط پنج بار به توپ ضربه زده. نقش مهاجم نوک در این بازی به مغانلو سپرده شده می بود که دو زمان خوب را از دست داد و تنها گل بازی روی حرکت آشنای قایدی زده شد.

امارات، بازی سرنوشت‌ساز

انتظار می‌رود که در بازی با امارات قلعه‌نویی سرانجام بتواند با زوج طارمی – آزمون اغاز کند. همکاری مجدد آنها پیش از اغاز مرحله حذفی اتفاق مثبتی برای تیم ملی محسوب می‌بشود. وجود آزمون می‌تواند بخشی از دقت مدافعان از طارمی را کم کند و او فضای بیشتری خواهد داشت. این چنین هماهنگی آنها ضرب حملات تیم ملی را زیاد تر می‌کند.

راه افتادن مجدد طارمی و گلزنی‌اش در این بازی قسمت بسیاری از نگرانی درمورد تیم ملی را رفع خواهد کرد. تیم ملی برای عبور از مرحله گروهی مشکلی نداشت، ولی برای پیروزی در مرحله های حذفی قطعا به اوج‌گیری مجدد زوج طارمی – آزمون نیاز دارد.