بهترین ورزش های رزمی برای دفاع شخصی

هنرهای رزمی به اندازه ورزش های دارای تماشاگر زیاد دیدنی بوده و یقیناً راه خوبی برای تناسب اندام می باشند، اما هنگامی در دفاع شخصی مورد منفعت گیری قرار می گیرند – به پتانسیل کامل خود می رسند که آن ها را به جایگاهی متفاوت از ورزش های سرگرم کننده همانند فوتبال می رساند. اگر به دفاع از خود در برابر مهاجمان علاقه دارید، در این لیست به ده مورد از بهترین هنرهای رزمی برای توانایی دفاع شخصی می پردازیم.

۱۰- کیک بوکسینگ

اول این که اگر در خیابان هستید و یک غریبه تلاش می کند شما را کتک بزند یا بدتر از آن، او به گمان زیاد هیچ سبک مبارزه خاصی را بلد نیست، و این نوشته در رابطه اکثر ورزش های رزمی دیگر نیز صدق می کند. ورزش کیک بوکسینگ چند شاخه دارد که معروف ترین آن ها موی تای (Muay Thai) است و معنی لفظی آن تقریباً «هنر هشت اندام» است.

کیک بوکسینگ برای دفاع از خود بر روی نسخه ضربات مشت، زانو و لگد تمرکز می کند: سریع، حواس پرت کننده، و مقصد گرفتن همه روزنه های حاضر در بدن حریف. اگر مهاجم چاقو یا اسلحه داشته باشد و فاصله به قدری باشد که دستش به شما برسد، از سلاح منفعت گیری خواهد کرد. در این صورت دفاع کننده می تواند از دست ها، پاها، زانوها، آرنج ها و سرش منفعت گیری کند. در این صورت باید به آرامی به سمت مهاجم حرکت کنید (بغیر از هنگامی که تفنگ دارد) و با شدت همه با پای جلوی خود ضربه ای به چانه او داخل کنید. کیک بوکسینگ برای زدن این چنین ضربه هایی تلاش می کند و به فرد یاد می دهد که آن را با چنان سرعتی اجرا کند که سریع تر از توان عکس العمل مهاجم باشد. اگر این کار را به درستی انجام دهید تقریباً همیشه فک مهاجم می شکند، حنجره اش را خرد می کند، دندان هایش را می شکند، او را ناچار می کند زبانش را گاز بگیرد و غیره. در کیک بوکسینگ این نوع ضربه چنان به خوبی آموزش داده می بشود که به شکل بی نقصی اچرا می بشود و به شدت و با قوت همه، مهاجم را از کار می اندازد.

کیک بوکسینگ کاران حرفه ای حرکتی به نام «کی مبارزه» (combat qi) را تمرین می کنند که سازگار کردن شرایط فیزیکی هر بخشی از بدن از طریق صدمه های مکرر است، تا وقتی که دیگر سیگنال های درد کافی را به مغز ارسال نکند تا فرد را اذیت کند. کیک بوکسرها دسته چوب بیسبال را برای نزدیک به یک ساعت در روز به زمان ۲ سال روی ساق پای خود می کوبند تا درد کافی تشکیل شده و بدن به آن عادت کند. درشت نی چندین دفعه صدمه می بیند و خود را قوی تر و ضخیم تر بازسازی می کند. در نهایت، کیک بوکسر می تواند چوب بیسبال را با ساق پای خود به دو نیم کند و درد را حس نکند.

۹- کاراته

در اینجا، اصرار اختصاصی ای بر انحراف دعوا می بشود. زیاد تر ضربات مشت و چاقو مستقیم به سمت شما انجام می شوند، نه در یک قوس. تعداد مقداری از مبارزین به قدر کافی احمق می باشند که یک ضربه مشت چرخشی را امتحان کنند. از این رو اگر کاراته بلد باشید باید به کنار او بروید یا به ضربه اش جا خالی داده و یک خط جانبی به سمت دست مهاجم تشکیل کنید، با دستی که مهاجم با آن دعوا کرده ضربه بزنید و سپس به شدت با مشت دیگرتان به تکه پایین بدن، شکم یا پشت او ضربه بزنید. دفاع در برابر این سبک مبارزه زیاد دشوار است و به گمان زیاد او قادر به این کار نخواهد می بود. به جلو سختی بیاورید و با زانو به ماهیچه چهار سر زانوی او ضربه بزنید. این ضربه آسیبی ویرانگر می رساند.

ضربه به طور و سر مهم است، اما مهاجم انتظار آن ها را دارد، به این علت در عوض، دعوا دست راست او را با مشت چپ (یا بالعکس) مسدود کنید، و با دست دیگر خود مستقیماً به نقطه نرم زیر جناغ سینه او ضربه بزنید، در حالی که لگن خود را می چرخانید. در اینجا مقصد نقطه وسط قفسه سینه اوست که به شدت او را از کار می اندازد. اگر حریف به سمت شما دعوا کرد، طوری با پا به او ضربه بزنید که پاشنه پایتان روی معده یا پایین جناغ سینه او قرار گیرد. اگر یکی از این اهداف مورد اصابت قرار گیرد، مهاجم با درد ناچار به عقب نشینی خواهد شد. اگر در زمان دعوا به شما به جلو خم بشود، ضربه ای به کشاله ران او علتمی بشود که کاملاً بی دفاع بشود.

۸- آیکیدو

هنری دلنشین که بلافاصله قابل تشخیص است چون به شدت تدافعی است. چند حرکت قابل دقت در آیکیدو وجود دارد، اما در زیاد تر موارد، بر پایه این اصل است که هنگامی یک مهاجم دعوا می کند، بخشی از دفاع خود را صدمه ناپذیر باقی می مانید. اگر شما، دفاع کننده، به او دعوا نکنید، در حالی که در حالت دفاعی هستید، صدمه ناپذیر باقی می مانید. در آیکیدو، دفاع کننده در برابر دعوا مهاجم مقاومت نکرده و فقطً از حرکتش علیه خود او منفعت گیری می کند. استیون سیگال مشهورترین استاد و منفعت گیری کننده سبک مبارزه آیکیدو در دنیای غرب است. او امکان پذیر یک بازیگر زیاد بد باشد، اما سیگال یک کمربند سیاه درجه ۷ واقعی در آیکیدو دارد ، و حرکت اختصاصی او برای هر نوع دفاع از دفاع شخصی با این سبک مبارزه حیاتی است: کوته گاشی، یا “برگشت ساعد”.

در این سناریو، مهاجم جلو می رود و یک مشت مستقیم پرتاب می کند. شما یک قدم به سمت بغل برداشته، مچ او را می گیرید و همزمان با مشت او، مچش را می چرخانید. اگر این کار را درست انجام دهید، مهاجم کاملاً تعادلش را از دست داده، و از شتاب ضربه خودش منفعت گیری کرده و در حالی که می چرخید، مچ او را به سمت بیرون می چرخانید. قطعاً نتیجه همانند آن چیزی نیست که در فیلم های سیگال می بینید، اما مچ دستش امکان پذیر به راحتی بشکند. سپس از آن دیگر مهاجم نخواهد توانست بجنگند.

زیاد تر منتقدان این هنر رزمی به این مسئله اشاره می کنند که تقریباً غیرممکن است که یک فرد دارای کمربند مشکی معمولی آیکیدو بتواند مشت یک شخص را بگیرد و به قدر کافی سریع بچرخد تا این حرکت را انجام دهد، اما این درست نیست. در واقع یادگیری و استاد شدن در این روش زیاد آسان است. آیکیدو عمدتاً بر پایه قفل کردن مفصل ها کار می کند که در قیاس با کوته گیشی، به شدت بسیاری برای اجرا نیاز ندارد و در بی حرکت کردن و ناتوان کردن مهاجم زیاد موثر است.

۷- وینگ چون

وینگ چون کونگ فو هنری رزمی است که ییپ من به بروس لی آموخت و لی برای کند بودن بیشتر از حد و رسمی بودن برای دفاع شخصی، علیه آن شورش کرد و تغییرش داد. یقیناً این انتقادات کاملاً گمراه کننده است. منظور بروس لی این می بود که زمان مبارزه با رزمی کاران حرفه ای، همانند ونگ جک من، که با او دوئل مشهوری انجام داد، برای او کافی نبوده است. لی نسخه خودش از وینگ چون را ابداع کرد که به علت ضعف هایی که لی در وینگ چون مشاهده کرد، در رتبه ای بالاتر در این فهرست قرار گرفته است. لی با این روش وانگ را در ۳ دقیقه ناکامی داد، در حالی که تقریباً هر مبارز فرد دیگر در جهان به زمان بیشتری برای این کار نیاز داشت و صدمه بیشتری می دید.

بروس لی با ضربات مشت زیاد مشهور وینگ چون توانست این مبارزه را پیروز بشود: در این ضربات از قوت لگن منفعت گیری نمی بشود اما به جای آن، زیاد سریع، ضرباتی چپ و راست با شدت زیاد به سینه مهاجم می باشند و نه شکم یا گلوی او، بلکه تکه قفسه سینه و مقداری پایین تر را نشانه می گیرند. در این سبک، شما با یک دست جلوی دعوا حریف را می گیرید و با مشت دیگر مستقیماً به سینه او جواب می دهید و در حالی که پشت سر هم ضربه می زنید، به سمت او می روید. حرکت رو به جلو کل بدن شما قوت زیاد تر به ضربات مشت می بخشد، که همراه با قوت ضربه مشت یک زن ۵۰ کیلوگرمی، تبدیل نزدیک به ۱۵۰ کیلو نیرو می بشود که چندین دفعه به سینه مهاجم داخل می بشود. تنها چیزی که باقی می ماند تمرین شدت انجام این تکنیک است. ۱۵ ضربه مشت به سینه قبل از این که مهاجم بتواند عکس العمل نشان دهد، بی سابقه نیست. این ضربات این چنین این مزیت را دارند که آرنج ها را رو به طرفین نگه می دارند و مانع از گرفتن دست ضربه زننده توسط مهاجم می بشود.

سپس نوبت دفاع مرکزی در روبه رو دعوا چرخشی است، همانند ضربه مشت یا لگد چرخشی. به جای گرفتن قوت زیاد تر با تاب خوردن و چرخاندن باسن، ضربه مهاجم را مهار می کنید و همزمان یک ضربه پای جلو را مستقیماً به سمت شکم او پرتاب می کنید. اگر ضربه پایتان به قدر کافی پرقدرت باشد، هر فردی را در همان ضربه اول از زمین بلند کرده و پرت خواهد کرد.

این تکنیک در فاصله نزدیک برای افراد مختصر قامت تر سودمند است، همانند زنی که از خود در برابر تجاوزگر بالقوه دفاع می کند. هر چه دو نفر نزدیک تر باشند، برای فرد مختصر قامت تر فرار از دست فرد بلندقامت تر ساده است چون می تواند به شکلی موثرتر به دفاع او نفوذ کند.

۶- جیوجیتسو

این جهانی ترین سبک مبارزه و دفاع شخصی در این فهرست است. این ورزش یک ورزش رزمی ترکیبی واقعی است و عناصری همانند گلاویز شدن، ضربه شدید، تلاش برای کور کردن، خفه کردن، گاز گرفتن، قفل مفصل و این چنین آگاهی از مرکز ثقل دفاع کننده در روبه رو مرکز ثقل مهاجم را در خود جای داده است. شما با قرار دادن مرکز ثقل بدن خود در زیر بدن مهاجم، او را پرت می کنید. این روش ساده و موثر است. اگر او با سلاح دعوا کند، دست مهاجم او را به دام بیندازید، سپس یک ضربه با دست به استخوان ترقوه او داخل می کنید، در حالی که او را به عقب و پایین هل می دهید، مچ دست مهاجم او را قفل کنید و آن را بشکنید. اگر به طور مستقیم یا چرخشی با ضربه پا به سمت شما دعوا کرد، باید بدانید که او باید روی پای دیگرش تکیه کند. به ضربه او جا خالی داده، پای مهاجم را به دام می اندازید و لگد خودتان را به تکه زانوی پای تکیه گاه او داخل می کنید و آن را به سمت عقب شکسته و سپس از کار می اندازید. اگر او به سمت شما دعوا ور بشود و پیراهن شما را بگیرد، به عقب حرکت نکنید. به جلو حرکت کرده و خم شوید، باسن خود را به تکه میانی او ببرید، یکی از شانه های او را با یک دست می گیرید، و دست دیگر را به پشت او ببرید، و او را روی شانه ها اندخته و هر دو پای او را بلند کنید. یک زن ۵۰ کیلویی می تواند این کار را به راحتی روی یک مرد ۱۰۰ کیلویی انجام دهد. سپس می توانید یکی از دست های او را به دام انداخته و در حالی که روی زمین افتاده، یکی از مفاصل او را قفل کنید.

۵- جیت کان دو

بروس لی “سبکی بدون سبک” را فکر می کرد که بی معنی به نظر می رسد. اما تلاش کنید مفهوم سازگاری را فهمیدن کنید. لی بیشتر از هر چیز بر این نوشته اصرار کرد: «بدترین کاری که می توانید انجام دهید این است که نتیجه یک مبارزه را پیش بینی کنید. شما نباید به چیزی جز دعوا او و عکس العمل خودتان فکر کنید. همه افکار دیگر را از ذهن خود پاک کنید، در غیر این صورت شما را کند خواهند کرد». به این علت، شما گارد می گیرید، گاردی که شمشیربازان می گیرند. روی پنجه پاها بالا و پایین بپرید تا بتوانید به راحتی از پای چپ در جلو به پای راست در جلو تحول موقعیت دهید، عقب نشینی یا پیشروی کنید و بتوانید با هر دو پا ضربه بزنید. کار با پا در یک مبارزه واقعی زیاد مهم است، چون تعیین می کند که چه مقدار از مهاجم فاصله خواهید داشت. عناصر وینگ چون شامل به دام انداختن دست و پا در فاصله نزدیک، هیچ ضربه ای بالاتر از کمر- چون ضربه زدن با پا بالاتر از نیم تنه علتمی بشود که کشاله ران و پایی که روی آن ایستاده اید صدمه پذیر باشد- در این روش نیز دیده می بشود و همزمان دعوا و دفاع کنید. عناصر جیو جیتسو در جیت کان دو شامل پرتاب بدن و منحرف کردن ضربات مهاجم است. اصرار روی شدت ضربات ترکیبی قرار می گیرد و افراد ماهر و آموزش دیده می توانند در یک ثانیه تا ۱۰ بار به گلوی مهاجم ضربه بزنند.

۴- بوکس غربی

حتما شماً هم داستان هایی شنیده اید که سارقان امکان پذیر یک پیرمرد اشتباهی را برای سرقت کردن انتخاب کنند. این مبارزه طبق معمولً با یک ضربه به آخر می رسد. این همه چیزی است که یک بوکسور نیاز دارد.در واقع، بوکسورها به علت دفاع از خود در برابر جیب برها، قاتلان، سارقان بانک ها و غیره زندانی شده اند، به این علت که دستان آن ها سلاح هایی مرگبار است. بوکسورها ضربات مشت را سریع تر، سنگین تر و دقیق تر از هر رزمی کار آموزش دیده فرد دیگر روی کره زمین پرتاب می کنند. این به این علت است که بوکسورها به طور متوسط ۴ سال برای انجام این کار آموزش می بینند: مشت زدن درست. آن ها اجازه ندارند لگد بزنند، به این علت دست هایشان تنها چیزی است که دارند. در نظر داشته باشید که راکی مارسیانو با یک ضربه مشت راست، در شرایطی که اعتدال نداشت و دست راستش به حریف نمی رسید، و در شرایطی که یک دستکش چرمی نیم کیلویی به دست داشت، رکس لین، بوکسور سنگین وزن مشهور آمریکایی را ناک اوت کرد. این مشت دهان گیر لین را از دهان بسته لین خارج کرده و ۵ متر آنطرف تر پرت کرد و از آرواره های به هم فشرده بیرون زد و چهار تا از دندان های او را ناکامی.

بوکسورها این چنین هر روز بدن خود را سرسختانه و متعهدانه مقاوم تر می کنند تا عضلات خود را برای استقامت و تاب آوری زیاد تر تحکیم کنند. آن ها به اندازه بدنسازان درشت اندام به نظر نمی رسند، اما ماهیچه های آن ها به اندازه ماهیچه های یک کشاورز قوی و سخت است. بوکسورها بی وقفه در حال مشت زدن، متوقف کردن ضربات حریف، چرخیدن و حرکت می باشند و همه این حرکات را در زمان عقب نشینی و پیش رفتن انجام می دهند. آن ها بی وقفه با این شعار که “همیشه از خودتان محافظت کنید” تمرین می کنند. دست ها در دو طرف سر باقی می همانند، حالت بدن به گونه ای خم می بشود که همه بدن برای قوت انفجاری آماده باشد، و جلوی نیم تنه بالا توسط ساعد محافظت می بشود. مقصد بوکسور دو طرف چانه حریف است، که ضربه به آن، سر حریف را به پهلو چرخانده و با نیشگون گرفتن نخاع در گردن، مغز او را از کار می اندازد. مهم نیست حریف چه مقدار قوی و سرسخت باشد. با یک ضربه موثر بیهوش شده و روی زمین خواهد افتاد.

۳- جیوجیتسو برزیلی

این ورزش رزمی ترکیبی، پرتاب ها و ضربات ایستاده جیو جیتسو را با مبارزه روی زمین ترکیب می کند، که بر سختی به مفاصل و کنترل کلی حریف اصرار دارد و به طور موثری، زیاد سریع به یک مبارزه آخر می دهد. هرچه مهاجم بزرگ تر باشد، راحت تر می توان او را به زمین دوخت و از مرکز ثقل بدنش علیه خود او منفعت گیری کرده و او را ناچار به تسلیم (یا بیهوش شدن) کرد. اولین چیزی که جیو جیتسو برزیلی یاد می دهد، گرفتن یکی از اندام های حریف و شکستن آن در یک مفصل است: قفل زانو برای خرد کردن زانوها یا قوزک پا، قفل بازو برای خرد کردن آرنج ها و مچ ها، خفه کردن و منفعت گیری از پاهای قوی برای بی حرکت کردن تنه مهاجم در حالی که دفاع کننده مبارزه را با ضربه مشت یا آرنج به طور آخر می دهد.

۲- سبک مبارزه کیسی

این روش مبارزه را در فیلم های بتمن ساختن کریستوفر نولان خواهید دید. این ورزش رزمی توسط خوستو دیگوئز و اندی نورمن و بر پایه ازمایش ها مبارزه خیابانی دیگوئز در اسپانیا ابداع شده است. با نگاه به روش مبارزه بتمن درکتاب های کامیک این شخصیت اشکار می بشود که این روش مبارزه به بیشترین مقدار اثرگذاری نیاز دارد، چون بتمن در مبارزه با جرم و جنایت نابغه است و زمان و تلاش خود را برای ناکام گذاشتن مجرمان هدر نخواهد داد. طبق معمولً ده یا بیست آدم تبهکار به طور همزمان به او دعوا می کنند و دیگوئز و نورمن این سبک را برای دفاع در برابر این تعداد افراد گسترش داده اند. این کار غیرممکن به نظر می رسد، اما بعد از ۶ یا ۷ سال تمرین در آن که زیاد هم طویل نیست، هر فردی می تواند همه حرکات ملزوم را انجام دهد. بدین ترتیب شما تبدیل به یک ماشین دفاع شخصی می شوید. نولان به جستوجو یک سبک مبارزه می بود که تا آن زمان هیچ زمان در روی پرده سینما نمایش داده نشده می بود، چیزی با شدت زیاد، در فاصله نزدیک اما سریع، کثیف و بیرحمانه. تماشای مسابقات تکواندوی کلاسیک زیباست، اما از نظر مبارزه خیابانی که در آن هیچ قانونی وجود ندارد، زیاد بی فایده است.

روش مبارزه کیسی تقریبا هیچ نوع ضربه پایی از هر نوعی ندارد. این روش الزام نبردهای تن به تن در فاصله نزدیک با منفعت گیری از هر سلاحی است که بدن می تواند به شدت در این چنین فضای کوچکی به کار ببرد: مشت ها، سر، زانوها و به خصوص آرنج ها. تنها یک ژست وجود دارد و هنگامی آن را یک بار ببینید می توانید انجامش دهید: «مرد متفکر» در حالی که دست هایش روی سرش قفل شده و آرنج ها برای محافظت از سر، گردن و تکه بالای سینه بالا آمده است. همانند مردی است که در فکری عمیق فرو رفته و سرش را با دست هایش نگه داشته است. این سبک مبارزه برای ضربه زدن با آرنج های تیز و مشت های چکشی زیاد طراحی شده است که زیاد قوی تر و ویرانگرتر از مشت های مستقیم می باشند، چون آن ها کل نیم تنه بالایی را برای ضربه زدن از ریشه انگشت کوچک تا مچ دست به کار می گیرند، همانند یک چکش در برابر مقصد. این یک روش هیبریدی است که از عناصر گلاویز شدن در جیو جیتسو و آیکیدو، مبارزه روی زمین از جیو جیستو برزیلی، ضربات از فاصله نزدیک و دفاع از مرکز ثقل در وینگ چون و به دام انداختن از جیت کان دو منفعت گیری می کند. روش کیسی به هنرجویان خود می آموزد که در برابر هر تعداد مهاجم، ۵، ۱۰، ۲۰ نفر و حتی زیاد تر، با دامنه ۳۶۰ درجه ای از دعوا، از خود دفاع کنند و همه اشیای اطراف را به گفتن اسلحه در نظر بگیرند.

۱- کراو ماگا

کراو ماگا (Krav Maga) هنر رزمی اسرائیل است که تا حد بسیاری توسط ایمی لیختنفلد گسترش یافته است و به ناتوان کردن بی قید و شرط با مقصد بقا در خیابان تعلق دارد. در این ورزش انتظار دادن ذره ای فضا وجود ندارد. این ورزش شامل حرکاتی از مشت زنی غربی، ضربات پا و زانو در کاراته، کشتی فرنگی، مبارزه روی زمین در جیو جیتسو برزیلی، پرتاب و گلاویز شدن در جیو جیتسو و از همه مهم تر “سختی دادن” برگرفته از وینگ چون است. این یک روش دفاع / دعوا همزمان است: به جای مسدود کردن یک دعوا و سپس داخل کردن یک عکس العمل، به طور همزمان دعوا را مسدود کرده و ضربه واکنشی را داخل می کنید؛ یعنی با دست چپ ضربه حریف را متوقف کرده و با پاها به جلو سختی می آورید، با مشت راست به گلو ضربه می زنید، و همه این ها را به طور همزمان انجام می دهید. این چنین روی حملات به تکه های صدمه پذیر بدن اصرار می بشود: چشم ها، گلو و کشاله ران.

مهاجمان می توانند انتظار پارگی بیضه را داشته باشند. این چنین اصرار بر خلع سلاح مهاجمان چاقو یا اسلحه به دست و منفعت گیری از آن ها علیه خود آن ها است. این چنین در این ورزش رزمی دفاع شخصی به طور خاص هماهنگی دست و چشم را آموزش می دهند، تا وقتی که دفاع به مکانیسمی طبیعی با سرعتی میلی ثانیه ای تبدیل می بشود و نیازی به فکر کردن نداشته باشد. و یک مربی خوب کراو ماگا می تواند همه اینها را به هر فردی، صرف نظر از توانایی ورزشی، تنها در ۳ تا ۶ ماه آموزش دهد.