واکسن سرطان محققان MIT در فاز ۱ آزمایش‌ها امیدوارکننده ظاهر شد

سال‌ها است که محققان به‌جستوجو ساخت واکسن سرطان می باشند. اکنون به‌نظر می‌رسد که گروهی از پژوهشگران دانشگاه MIT توانسته‌اند واکسنی بسازند که در کارآزمایی‌های بالینی فاز ۱ نتایج امیدوارکننده‌ای داشته است.

به‌ گزارش Interesting Engineering، پژوهشگری به‌ نام «درل اروین» و تیمش در MIT در سال ۲۰۱۶ مؤسسه Elicio Therapeutics را تأسیس کردند که مقصد آن، آزمایش واکسن این مؤسسه روی انسان‌های مبتلا به سرطان می بود. این واکسن که اکنون ELI-002 نام دارد، درمانی مبتنی بر آلبومین است که پپتیدهای مرتبط با لیپید را با یک ادجوانت ایمنی ترکیب می‌کند و نیاز به سلول‌های CAR T را از بین می‌برد.

Elicio یک کارآزمایی بالینی با نام AMPLIFY-201 را در سال ۲۰۲۱ اغاز کرد و سرطان‌هایی با جهش در ژن KRAS (که رشد، بلوغ و مرگ سلولی به آن بستگی دارد) را به‌اختصاصی روی افراد مبتلا به سرطان پانکراس مقصد قرار داد. سرطان پانکراس که به تهاجمی‌بودن و گزینه‌های درمانی محدود شناخته می‌بشود، چالش مهمی را پیش روی آن‌ها قرار داد. بااین‌حال، ELI-002 با مقصد قراردادن هم‌زمان هفت نوع KRAS – که سرطان پانکراس وابستگی بسیاری به این ژن‌ها دارد – امیدوارکننده می بود.

نتایج بسیار واکسن سرطان تازه شرکت Elicio Therapeutics

در سال ۲۰۲۴، این تیم نتایج کارآزمایی بالینی فاز ۱ خود را در Nature Medicine انتشار کرد. این نتایج امید برای ساخت واکسنی که می‌تواند به‌خوبی در درمان این بیماری مؤثر باشد، افزایش می‌دهد.

در بین ۲۵ بیمار این آزمایش بالینی، ۸۴ درصد آن‌ها افزایش قابل‌توجهی در سلول‌های T ضدتومور نشان دادند و ۲۴ درصد نشانگرهای زیستی خون باقی‌مانده تومور را حذف کردند. بیمارانی که جواب ایمنی قوی داشتند، ۸۶ درصد افت خطر پیشرفت یا مرگ بر تاثییر سرطان را توانایی کردند که به پتانسیل این واکسن برای جلوگیری از عود سرطان اشاره دارد. یقیناً این اولین‌بار نیست که شرکت‌های تحقیقاتی به نتایج امیدوارکننده‌ای می‌رسند؛ به‌تازگی شرکت مدرنا هم اظهار کرده است که تا دو سال آینده، واکسن سرطان پوست اراعه می‌کند.

«کریستوفر هاک»، یکی از مدیران Elicio Therapeutics می‌گوید: «نتایج این واکسن در درمان سرطان پانکراس نشان داد که در مسیر درستی هستیم و می‌توانیم به مردم پشتیبانی کنیم. شرکت ما درنظر دارد که از فرمولاسیون همین واکسن برای درمان سرطان روده بزرگ و ریه منفعت گیری کند.»

تاریخچه گسترش واکسن سرطان

با وجود تحقیقات گسترده، تعداد بسیاری از واکسن‌های سرطان حتی در محیط‌های بالینی نیز کمتر از حد انتظار ظاهر شدند. «هایپنگ لیو»، فوق‌دکترای آزمایشگاه اروین، تقریباً ۱۵ سال پیش به بازدید این مشکل پرداخت و فهمید ناتوانی واکسن‌های پپتیدی در رسیدن به غدد لنفاوی در مقادیر کافی شد. درنتیجه واکسن‌های سرطانی نمی‌توانستند در درمان این بیماری مؤثر باشند.

یقیناً تحقیقات لیو به کشف شگفت‌انگیزی در زمان آزمایش نانوذرات میسلی برای تحویل پپتید منجر شد. برخلاف انتظارات، میسل‌های کنترلی با پیوند ضعیف، جواب ایمنی قدرتمندی تشکیل کردند. لیو به تحقیقات خود در ادامه گفت و نحوه تعامل غدد لنفاوی با آلبومین را بازدید کرد. (آلبومین که رایج‌ترین پروتئین در خون است، مایعات بین سلولی را به یکدیگر متصل می‌کند.)

با این کشف، تیم تحقیقاتی MIT در سال ۲۰۱۴، واکسنی لیپیدی برای اتصال زنجیره‌های پپتیدی به مولکول‌های آلبومین ساخت؛ رویکردی بی‌نظیر که نتیجه آن جواب قابل‌دقت سلول‌های T در موش‌های آزمایشگاهی می بود. این روش به‌تنهایی ۱۰ برابر نتیجه بهتری نسبت به دیگر واکسن‌ها داشت.

در تجزیه‌وتحلیل‌های بعدی، همین تیم توانست به نتایج بهتری در تشکیل واکسن دست یابد. آن‌ها با همراه‌کردن این واکسن با درمان سلول T کایمریک گیرنده آنتی‌ژن (CAR T Cell)، به پیروزی قابل‌توجهی در ازبین‌بردن ۶۰ درصد تومورهای موش‌ها دست یافتند. این کار پیروزی بی‌سابقه‌ای برای درمان لوسمی با سلول‌های CAR T تا آن زمان می بود. اکنون این گروه تازه از محققان امیدی تازه را برای تشکیل واکسن سرطان تشکیل کرده‌اند.